Kość czołowa (łac. os frontale) tworzy przednią część sklepienia czaszki. Jest to kość nieparzysta o dość charakterystycznej budowie.
Kość czołowa – budowa
Kość czołowa składa się z następujących elementów:
- łuska czołowa;
- 2 boczne części oczodołowe;
- nieparzysta część nosowa umiejscowiona pomiędzy dwiema częściami oczodołowymi.
Łuska czołowa
Łuska kości czołowej rozwija się z parzystych zawiązków, które w dalszym rozwoju zlewają się w jedną całość. Obie części łuski (prawą oraz lewą) oddziela w okresie rozwoju szew czołowy. Ponadto niejednokrotnie utrzymuje się on nawet w dorosłym życiu. Natomiast w miejscu przejścia łuski w poziomo leżące części oczodołowe odznacza się po obydwu stronach wyraźną krawędzią zwaną brzegiem nadoczodołowym.
Ponad brzegami nadoczodołowymi uwypuklają się silniejsze u osób płci męskiej łuki brwiowe. Wspomniany brzeg kończy się po stronie bocznej silnym, aczkolwiek krótkim wyrostkiem jarzmowym. Łączy on kość czołową z wyrostkiem czołowym kości jarzmowej.
Z kolei po wewnętrznej stronie łuski biegnie płytka bruzda zatoki strzałkowej górnej, która następnie przechodzi ku dołowi w ostro zakończony grzebień czołowy. Ten zakańcza się w okolicy otworu ślepego. W miejscu, gdzie łuska łączy się z częściami oczodołowymi znajdują się wewnątrz kości pneumatyczne zwane zatokami czołowymi (prawa i lewa).
Części oczodołowe
Te części budują praktycznie całe dno przedniego dołu czaszki oraz sklepienie oczodołów. W efekcie obie części oczodołowe oddziela od siebie wcięcie sitowe, w którym układa się blaszka sitowa kości sitowej.
Część nosowa
Leży na dolnym brzegu łuski pomiędzy dwiema częściami oczodołowymi. Zakańcza się wystającym skośnie ku dołowi kolcem nosowym. Część nosowa bierze udział w budowie sklepienia jamy nosowej.
Zobacz również: Kość ciemieniowa.
Bibliografia
- Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, Tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
- Łasiński W., Anatomia głowy dla stomatologów, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1993.