Aparat RTG to inaczej urządzenie generujące promieniowanie rentgenowskie, wykorzystywane do diagnostyki rozmaitych problemów zdrowotnych. Badanie uwidacznia przede wszystkim tkanki twarde znajdujące się w ciele – ciała obce, kości, stawy.
Budowa aparatu RTG
Podstawowy model aparatu RTG składa się z:
- komory eksperymentalnej;
- panelu sterowania ręcznego;
- wskaźników natężenia prądu i napięcia na lampie rentgenowskiej;
- okna do obserwacji lampy rentgenowskiej;
- wyświetlacza cyfrowego;
- lampy RTG z anodą;
- ekranu fluorescencyjnego;
- przycisku blokady.
Główny wyłącznik aparatu oraz gniazdo przewodu zasilającego znajdują się przeważnie z tyłu przyrządu. Wewnątrz znajduje się natomiast przesuwana płyta szklana, która może być otwarta po zwolnieniu blokady. Aparat RTG pracuje wyłącznie wtedy, gdy zasłona jest zamknięta. Prawdopodobnie najważniejszym elementem urządzenia jest jednak wspomniana lampa RTG, która generuje pożądane w diagnostyce medycznej promieniowanie.
W przenośnych aparatach RTG przeważnie występują lampy ze stałą anodą, w aparatach stacjonarnych zaś – lampy z wirującą anodą. Każda lampa RTG składa się z anody i katody umieszczonych w szklanej, próżniowej bańce. Przez katodę przepływa prąd, rozgrzewając ją, co skutkuje termoemisją elektronów. Pomiędzy anodą a katodą przyłożone jest napięcie, powodujące ruch elektronów w kierunku anody. Elektrony, uderzając w anodę, tracą swoją energię kinetyczną, w konsekwencji czego część ulega zamianie na promieniowanie elektromagnetyczne, a część przekształca się w ciepło.
Aparat RTG – zastosowanie
Aparat RTG sprawdza się w szpitalach, placówkach medycznych, weterynaryjnych, stomatologicznych. Umożliwia rzetelne uwidocznienie przede wszystkim tkanki kostnej i tkanki stawowej, dzięki czemu z jego pomocą można diagnozować m.in.:
- zęby zatrzymane, problemy związane z korzeniami zębów, których nie widać gołym okiem;
- złamania kości;
- ciała obce obecne w ciele, np. po wypadku komunikacyjnym;
- choroby zwyrodnieniowe stawów;
- wady postawy dotyczące układu kostno-stawowego;
- zwichnięcia stawowe;
- guzy płuc, rozedmę płuc, gruźlicę, zapalenie płuc i inne schorzenia dolnych dróg oddechowych.
Ponadto na podstawie zdjęć RTG lekarz może ocenić, czy w badanych tkankach nie toczy się stan zapalny. Przybiera on na obrazie nieco inne zabarwienie.
Ile kosztuje aparat RTG?
Cena aparatu RTG jest uzależniona od wielu różnych czynników. Mniejsze, wewnątrzustne aparaty RTG wykorzystywane w stomatologii kosztują średnio 15 tysięcy złotych, natomiast duże urządzenia RTG używane w pracowniach rentgenowskich, np. w szpitalach czy innych placówkach medycznych, mogą kosztować nawet kilkaset tysięcy złotych.
Zezwolenie na posiadanie aparatu RTG
Uruchomienie pracowni RTG, jak również instalowanie, stosowanie i obsługa urządzeń promieniotwórczych wymaga specjalnego zezwolenia, o które należy ubiegać się, przekładając odpowiednim placówkom wypełniony wniosek. Zezwolenie na uruchamianie i stosowanie aparatów RTG w diagnostyce medycznej wydaje Wojewódzki Inspektor Sanitarny na czas nieokreślony. Nie można prowadzić diagnostyki przy użyciu urządzeń RTG bez zezwolenia. Na dzień dzisiejszy kara za złamanie zasad wynosi do 22.583,45 złotych i nakładana jest również przez Wojewódzki Inspektor Sanitarny.
Aparat RTG – kto może obsługiwać?
Obsługą aparatury radiologicznej zajmują się technicy elektroradiologii. Są oni przeważnie absolwentami szkół policealnych lub wyższych uczelni na kierunku elektroradiologia.
Polecane produkty:
|
Kolagen naturalny
Kolagen do picia to naturalny produkt z opatentowaną formułą Peptiplus® hydrolizowanego kolagenu. Dzięki temu jest bardzo wysokiej wchłanialności ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Greczyło T., Dębowska E., Aparat rentgenowski w zaawansowanej pracowni fizycznej, Instytut Fizyki Doświadczalnej, Uniwersytet Wrocławski.
- Achler B., Jak uzyskać zezwolenie na stosowanie aparatów RTG?, Prawo dla Zdrowia, luty 2019.
- Pruszyński B., Cieszanowski A., Radiologia – diagnostyka obrazowa, Rtg, TK, USG, MR, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2014.
