Rumień

Spis treści

Rumień to inaczej zaczerwienienie skóry, które może jednak przybierać rozmaitą formę (wielkość, stopień zaczerwienienia, objawy dodatkowe). Tworzy się w konsekwencji miejscowego rozszerzenia naczyń krwionośnych w odpowiedzi na różnego rodzaju bodźce zewnętrzne lub wewnętrzne. Przewlekły lub nawracający rumień z całą pewnością warto skonsultować z lekarzem dermatologiem.

Rumień

Co to jest rumień?

Rumieniem można nazwać każdą czerwoną plamę pojawiającą się na skórze w efekcie miejscowego rozszerzenia naczyń krwionośnych. Sam obraz kliniczny rumienia zmienia się jednak w zależności od jego czynnika sprawczego. Zmiana może bowiem być dobrze odgraniczona od reszty skóry. Może jednak zlewać się z nią, wskutek czego trudno jest wyznaczyć granicę pomiędzy tkankami zdrowymi, a chorymi. Niekiedy rumieniom towarzyszą objawy dodatkowe, takie jak: świąd, obrzęk, pieczenie, ból, wysypka. Rzadziej są to objawy ogólnoustrojowe pod postacią gorączki, osłabienia, zaburzeń trawiennych, dreszczy czy złego samopoczucia.

Rodzaje rumienia

Podstawowe rodzaje rumienia sklasyfikowano następująco:

  • rumień wędrujący – pojawia się np. w przebiegu boreliozy wywołanej ukąszeniem kleszcza. Przybiera postać czerwonej plamy, która stopniowo się powiększa i często ma jaśniejszy środek;
  • rumień wielopostaciowy – bywa konsekwencją nadwrażliwości na niektóre przyjmowane leki, stosowane środki chemiczne bądź zakażenia. Objawia się zaczerwienionymi, obrzękowymi zmianami, często w kształcie pierścieni;
  • rumień guzowaty – bolesne, czerwone guzki na skórze, zazwyczaj związane z infekcjami lub chorobami autoimmunologicznymi. Pojawiają się często na podudziach, choć mogą wystąpić w dowolnym miejscu na ciele. Towarzyszą mu z reguły objawy ogólnoustrojowe;
  • rumień zakaźny – wywołany przez wirusy (najczęściej przez parwowirusa B19), często występuje u dzieci. W jego przebiegu pojawia się typowa wysypka początkowo na twarzy, przypominająca „uderzone policzki”, później rozprzestrzeniająca się na kończyny. Może towarzyszyć mu niewielka gorączka i/lub ból stawów;
  • rumień trwały – pojawia się w wyniku reakcji na leki lub pokarmy na skórze lub błonach śluzowych i jest wyraźnie odgraniczony. Nawraca w tym samym miejscu po każdej ekspozycji na źle tolerowany lek czy pokarm;
  • rumień słoneczny – nazywany również oparzeniem słonecznym, stanowi reakcję skóry na promieniowanie UV. Objawia się zaczerwienieniem, bólem, swędzeniem, a czasem pęcherzami. Może dotyczyć każdego człowieka, najbardziej narażone są jednak osoby z jasną karnacją.

Jak zatem można zauważyć, istnieje wiele rodzajów rumienia. Dlatego nie sposób diagnozować się samodzielnie i przy wystąpieniu charakterystycznego zaczerwienienia na skórze konieczna jest konsultacja z lekarzem dermatologiem.

Rumień – diagnostyka

Diagnostyka rumienia opiera się przede wszystkim na wywiadzie zdrowotnym i dokładnej ocenie występujących zmian skórnych. Lekarz nierzadko zaleca też szczegółowe biochemiczne badania krwi oraz panel alergiczny, aby wykluczyć alergiczne podłoże schorzenia. Jeśli badania wyjdą prawidłowo, może zdecydować się na pobranie biopsji skóry do badań histopatologicznych. Bardziej zaawansowana diagnostyka dobierana jest już w zależności od podejrzeń i wyników badań poprzednich.

Rumień – leczenie

Leczenie rumienia zawsze powinno być przyczynowe. Oznacza to, że jeśli jest on konsekwencją przyjmowanych leków, należy je odstawić lub zamienić na inne po konsultacji lekarskiej. Jeśli zaś tworzy się w przebiegu alergii, należy dążyć do unikania kontaktu ustroju z alergenami, objawowo stosując leki przeciwhistaminowe, ewentualnie decydując się na immunoterapię (odczulanie). Wszelkie choroby zakaźne należy leczyć z wykorzystaniem odpowiednich leków.

Objawowo rumień można zmniejszać za pomocą chłodnych okładów, zdrowej diety i suplementacji, okładów ziołowych (np. z rumianku), okładów aloesowych lub kuracji olejem z czarnuszki siewnej. Należy jednak pamiętać, że przy rumieniach przewlekłych lub nawracających, których przyczyny nie zostały jeszcze zdiagnozowane, domowe metody nigdy nie powinny być podstawą leczenia, a jego uzupełnieniem, o czym decyduje lekarz.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Grygiel-Górniak B., Puszczewicz M., Diagnostyka różnicowa rumienia guzowatego, Medycyna po Dyplomie, 5/2016.
  2. Tupikowska M., Chlebicka I., Maj J., Rumień wyniosły i długotrwały u młodego mężczyzny współistniejący z autoimmunologicznym zespołem wielogruczołowym typu 3 – opis przypadku, Przegląd Dermatologiczny, 4/2015.
Szukaj
Kategorie
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty

Aktualności

Najpopularniejsze w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *