Hipoalbuminemia to stan związany ze znacznym spadkiem ilości albumin w osoczu krwi. Problem może mieć rozmaite podłoże, zawsze jednak wymaga konsultacji z lekarzem. Poziom albumin można ocenić na podstawie badania krwi. Należy pamiętać, że hipoalbuminemia nie jest chorobą, lecz objawem chorobowym.
Co to są albuminy?
Albuminy to białka produkowane w wątrobie i uwalniane do krwi, pełniące szereg rozmaitych funkcji. Przede wszystkim odpowiadają za transport leków, hormonów, aminokwasów czy kwasów nukleinowych. Dodatkowo regulują objętość krwi w organizmie i pozwalają utrzymać odpowiedni poziom wody we wnętrzu naczyń krwionośnych, chroniąc przed przenikaniem jej poza łożyska naczyń, a więc i przed tworzeniem się obrzęków. Dzięki albuminom możliwe jest utrzymanie właściwego ciśnienia osmotycznego. To także rezerwa białek – albuminy mogą być wykorzystywane jako źródło aminokwasów w sytuacjach wzmożonego zapotrzebowania.
Hipoalbuminemia – przyczyny
O hipoalbuminemii mówimy wówczas, gdy ilość albumin w osoczu krwi spadnie poniżej 3,5 g/dl. Norma zawiera się bowiem w przedziale 3,5-5 g/dl. Do najczęściej diagnozowanych przyczyn tego stanu zaliczamy między innymi:
- marskość wątroby;
- niealkoholowe stłuszczenie wątroby;
- chorobę nowotworową wątroby;
- anoreksję i skrajne niedożywienie;
- celiakię;
- chorobę Leśniowskiego-Crohna;
- stany zapalne przewodu pokarmowego;
- zespół nerczycowy;
- genetycznie uwarunkowany niedobór albumin;
- skrobawicę;
- niewydolność serca;
- ciężkie poparzenia;
- nadmierne krwawienia, znaczna utrata krwi podczas urazu, operacji lub porodu;
- ciążę;
- przewodnienie organizmu;
- sepsę.
W praktyce przyczyny hipoalbuminemii mogą wynikać z problemów z niemal każdym układem organizmu.
Hipoalbuminemia – objawy
Najczęściej u pacjentów z hipoalbuminemią obserwuje się narastające obrzęki, co wiąże się z zahamowaniem czynności albumin. Utrudnione jest utrzymanie właściwego ciśnienia onkotycznego w naczyniach krwionośnych, co skutkuje zmianą parametrów krwi. Wskutek dolegliwości pojawiają się także następujące objawy:
- przewlekłe zmęczenie i ospałość;
- utrata apetytu;
- nudności i wymioty;
- spadek siły mięśniowej;
- żółtaczka;
- zanik tkanki podskórnej;
- hepatomegalia;
- nadmierna suchość skóry.
Obraz kliniczny nie jest charakterystyczny dla żadnej choroby, dlatego zadaniem lekarza jest przeprowadzenie szczegółowej diagnostyki celem odnalezienia przyczyn hipoalbuminemii. Diagnostyka opiera się na badaniu krwi, USG wątroby i nerek oraz badaniach obrazowych w razie potrzeby.
Hipoalbuminemia – leczenie
Prawidłowy poziom albumin jest niezwykle ważny dla funkcjonowania całego organizmu, dlatego leczenie opiera się na dążeniu do wyrównania go. Na początku wdraża się leczenie przyczynowe, mające na celu usunięcie wyeliminowanie choroby podstawowej, która spowodowała hipoalbuminemię. Jeśli nie jest to możliwe dąży się do jej uregulowania lub uzyskania stanu remisji. Kluczowe jest jednocześnie leczenie żywieniowe. Objawowo można podawać pacjentowi ludzkie preparaty albumin.
Bibliografia
- Szczeklik A., Choroby wewnętrzne, Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, Kraków 2006.
- Stompór T., Suwała M., Czy i jak dializować otrzewnowo chorego z hipoalbuminemią?, Forum Nefrologiczne, 4/2020.
- Ralston S., Strachan M., Penman I., Hobson R., Choroby wewnętrzne Davidson, Wydawnictwo Urban&Partner, Wrocław 2020.
