Krzywa Wilsona to linia łącząca guzki jednoimiennych zębów bocznych po obu stronach łuku zębowego. Choć znacznie częściej określa się krzywą Spee, również ona znajduje zastosowanie w medycynie.
Krzywe Wilsona
Krzywe kompensacyjne Wilsona to linie łączące guzki policzkowe i językowe jednoimiennych zębów bocznych łuku dolnego, osobniczo zmienne. Można ją przeprowadzić pomiędzy odpowiadającymi im szczytami guzków jednoimiennych zębów bocznych łuku górnego. Ten kształt krzywych Wilsona wynika z niewielkiego policzkowego wychylenia osi długich zębów trzonowych górnych i nieznacznie językowego pochylenia zębów bocznych dolnych.
Krzywe transwersalne kierują się wypukłością ku dołowi i obrazują dojęzykowe pochylenie trzonowców dolnych i policzkowe górnych.
Zastosowanie krzywej Wilsona
Krzywa Wilsona znajduje zastosowanie przede wszystkim w ortodoncji. Dzięki jej wyznaczeniu można określić zaawansowanie i rodzaj niektórych wad zgryzu.
Przy znacznym starciu zębów, zwłaszcza guzków policzkowych zębów dolnych i językowych zębów górnych, wypukłość krzywej zwraca się ku górze.
Bibliografia
- Majewski S., Współczesna protetyka stomatologiczna, Wydawnictwo Urban&Partner, Wrocław 2014.
