Mięsień najdłuższy głowy (łac. Musculus longissimus capitis) stanowi cienką blaszkę mięśniową przykrytą mięśniem płatowatym. Leży przyśrodkowo od mięśnia najdłuższego szyi i bocznie od mięśnia półkolcowego głowy. Omawiany mięsień wchodzi w skład mięśnia najdłuższego.
Zobacz również: kość ciemieniowa
Charakterystyka mięśnia najdłuższego
Mięsień najdłuższy (łac. Musculus longissimus) stanowi pasmo przyśrodkowe mięśnia krzyżowo-grzbietowego i przebiega w zasadzie między wyrostkami poprzecznymi lub ich odpowiednikami. Posiada nieco skomplikowaną budowę, ponieważ rozpada się na przyśrodkowy i boczny szereg przyczepów końcowych.
Składa się z 3 części dachówkowato zachodzących na siebie. Są to mięśnie najdłuższe:
- klatki piersiowej;
- szyi;
- głowy.
Wszystkie są odrębnymi mięśniami, jednak składają się na jedną całość.
Mięsień najdłuższy głowy – budowa
Mięsień najdłuższy głowy posiada swój przyczep początkowy na wyrostkach poprzecznych górnych kręgów piersiowych (od III do I) i dolnych kręgów szyjnych (od VII do III). Kończy się natomiast płaskim ścięgnem na wyrostku sutkowatym kości skroniowej.
Pod jego przyczepem znajduje się tętnica potyliczna i brzusiec tylny mięśnia dwubrzuścowego.
Zdarza się, że mięsień najdłuższy głowy może w ogóle nie występować. Nietypowych odmian tego mięśnia może być kilka, ponieważ niekiedy posiada on jedną lub dwie smugi ścięgniste. Jednocześnie liczba wiązek początkowych może być zmniejszona lub zwiększona.
Czynność
Mięsień najdłuższy głowy wraz z mięśniem biodrowo-żebrowym kurcząc się obustronnie działa jako prostownik tułowia lub zginacz tułowia. Dodatkowo pociąga głowę ku tyłowi, zgina ją i pochyla w tę samą stronę.
Mięsień ten wspomaga prostowanie kręgosłupa podczas silnego, głębokiego wdechu.
Unerwienie
Omawiany mięsień unerwiony jest przez gałązki boczne tylnych gałęzi nerwów rdzeniowych wychodzących z segmentów C2-L5.
Unaczynienie
Unaczynienie mięśnia pochodzi od gałązek grzbietowych tętnic międzyżebrowych tylnych oraz tętnic lędźwiowych. Całe unaczynienie jest w pewnym stopniu wspierane również przez gałązki tętnicy szyjnej głębokiej i potylicznej.
Bibliografia
- Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
