Fenyloalanina

Spis treści

Fenyloalanina to organiczny związek chemiczny należący do grona aminokwasów egzogennych, czyli takich, które muszą być dostarczane wraz z dietą, ponieważ organizm człowieka nie potrafi ich samodzielnie syntetyzować. Odgrywa istotną rolę w wielu procesach biologicznych, ponieważ uczestniczy w syntezie białek oraz stanowi prekursor ważnych neuroprzekaźników, takich jak dopamina, noradrenalina i adrenalina. Choć jest niezbędna dla prawidłowego funkcjonowania organizmu, jej nadmiar może być szkodliwy i prowadzić do poważnych zaburzeń metabolicznych, w tym do choroby zwanej fenyloketonurią.

Fenyloalanina

Fenyloalanina – charakterystyka

Fenyloalanina to organiczny związek chemiczny należący do grona białkowych aminokwasów egzogennych. Posiada wzór sumaryczny C9H11NO2 i masę molową 165,19 g/mol. Jest jednocześnie jednym spośród 20 aminokwasów kodowanych przez DNA, które stanowią podstawowy budulec większości naturalnie występujących białek. Temperatura topnienia tego związku wynosi 270-274 stopni C, a po wyizolowaniu przyjmuje postać bezbarwnych kryształków. Występuje jako L-fenyloalanina (naturalna forma) i D-fenyloalanina (syntetyczna).

Fenyloalaninę należy dostarczać do organizmu wraz z dietą. Występuje ona w wielu produktach spożywczych, przede wszystkim w:

  • jajach;
  • nabiale;
  • mięsie;
  • rybach;
  • roślinach strączkowych;
  • orzechach i nasionach;
  • produktach pełnoziarnistych.

Stanowi więc składnik ogólnodostępnych źródeł białka. Dlatego zbilansowany i urozmaicony jadłospis zwykle pokrywa zapotrzebowanie organizmu na ten aminokwas. Uzupełnieniem diety może być także Spirulina, która dostarcza pełen profil aminokwasów egzogennych (w tym fenyloalaninę) a przy tym stanowi cenne źródło witamin i minerałów.

Niedobór fenyloalaniny może występować u wegan i wegetarian, osób niedożywionych, z przewlekłymi problemami jelitowymi (szczególnie przebiegającymi z biegunkami lub stanami zapalnymi), u alkoholików oraz u osób z zaburzeniami odżywiania. Objawia się on m.in. obniżeniem nastroju, zmniejszoną produkcją neuroprzekaźników i osłabieniem funkcji poznawczych.

Fenyloalanina – nadmiar

Nadmiar omawianego aminokwasu może być toksyczny dla mózgu, zwłaszcza w przypadku osób z fenyloketonurią – chorobą genetyczną, w której organizm nie metabolizuje fenyloalaniny. Może zaburzać równowagę neuroprzekaźników (dopamina, noradrenalina), czego objawami są:

  • niepokój;
  • bezsenność;
  • bóle głowy;
  • nadpobudliwość;
  • problemy z koncentracją.

Nadmiar fenyloalaniny obserwuje się u osób z fenyloketonurią, ponieważ pacjenci nie mają enzymu hydroksylazy fenyloalaninowej, który przekształca fenyloalaninę w tyrozynę. Konsekwencją jest toksyczne nagromadzenie fenyloalaniny w mózgu, co przejawia się opóźnieniem w rozwoju u dzieci, zaburzeniami neurologicznymi (w tym drgawkami), licznymi zmianami skórnymi. Leczenie tej choroby opiera się na ścisłej diecie eliminacyjnej z ograniczeniem fenyloalaniny (np. bez mięsa, nabiału, jaj, aspartamu). Powinien ustalić ją doświadczony dietetyk, aby nie doszło u osoby chorej do niedoborów pokarmowych.

Fenyloalanina – działanie

Fenyloalanina pełni ważną rolę biologiczną w organizmie człowieka, ponieważ jest prekursorem tyrozyny, która w dalszej kolejności bierze udział w produkcji dopaminy, noradrenaliny i adrenaliny. To bardzo ważne hormony i neuroprzekaźniki, które oddziałują na cały ustrój. Przykładowo dopamina reguluje nastrój i motywację, ciśnienie krwi, kontrolę ruchów, utrzymuje funkcje poznawcze na właściwym poziomie. Dodatkowo fenyloalanina jest budulcem białek, a te zaś tworzą praktyczne wszystkie tkanki i narządy ciała.

Podsumowanie

Fenyloalanina należy do grupy aminokwasów aromatycznych, których budowę przestrzenną wyróżnia obecność sześciowęglowego pierścienia aromatycznego. Dla człowieka jest aminokwasem egzogennym, a jej główne źródło stanowią białka pokarmowe. Fakt ten ma decydujące znaczenie dla chorych na fenyloketonurię, umożliwia bowiem regulację zawartości omawianego aminokwasu w organizmie przez zmianę jej podaży w diecie.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Jarochowicz S., Mazur A., Fenyloketonuria – choroba metaboliczna uwarunkowana genetycznie, Przegląd Medyczny Uniwersytetu Rzeszowskiego, Rzeszów 2007, 1, 76–90.
  2. Hassa R., Mrzigod J., Nowakowski J., Podręczny słownik chemiczny, Wydawnictwo Videdograf, Katowice 2004.
Szukaj
Kategorie
Sklep Fizjoterapeuty

Aktualności

Najpopularniejsze w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *