Promienica to choroba wywołana przez beztlenową bakterię Gram-dodatnią: Actinomyces israeli. Może rozwinąć się w każdym narządzie, jednak najczęściej dotyczy twarzy i szyi, płuc oraz jamy brzusznej (miednicy mniejszej). Obraz kliniczny jest charakterystyczny, obejmuje włóknienia, ropnie i przetoki.
Przyczyny promienicy
Jak wspomniano we wstępie, główną przyczyną promienicy są bakterie Actinomyces israeli. Promienica rozwija się zazwyczaj jako konsekwencja przebytego urazu, zabiegu operacyjnego, endoskopowego lub obecności ciała obcego. Mimo obserwowanego spadku ogólnej liczby zachorowań na promienicę, w ciągu ostatnich lat notuje się więcej zachorowań na promienicę jamy brzusznej i miednicy mniejszej u kobiet, co wiąże się z używaniem wewnątrzmacicznych wkładek antykoncepcyjnych.
Wspomniane bakterie są beztlenowe i cechują się zwykle niską patogennością i stanowią naturalną część flory bakteryjnej jamy ustnej, przewodu pokarmowego i oddechowego. Jeśli jednak naturalna anatomiczna bariera ochronna zostanie uszkodzona, mogą powodować liczne konsekwencje zdrowotne. W związku z tym promienica rozwija się często jako powikłanie po zabiegach w jamie ustnej, przy braku prawidłowej higieny, natomiast promienica brzuszna może wystąpić u osób po operacjach jelit, szczególnie jeśli miała miejsce ich perforacja.
Promienica – objawy
Objawy promienicy ściśle zależą od jej rodzaju. Przy najczęstszej – szyjno-twarzowej – postaci obejmują:
- nacieki w ustach;
- bolesne zmiany guzowate na twarzy lub szyi;
- szczękościsk;
- trudność w jedzeniu i mówieniu, ponieważ czynności te powodują ból;
- bliznowacenie;
- sinienie skóry wokół przetok;
- obrzęki tkanek miękkich okolicy żuchwy;
- żółte ziarnistości.
Promienica płuc objawia się zaś:
- osłabieniem;
- obecnością stanów podgorączkowych;
- utratą masy ciała;
- kaszlem z odkrztuszaniem ropnej wydzieliny;
- dusznością wysiłkową.
Ostatni najczęstszy rodzaj promienicy, dotyczący miednicy mniejszej, objawia się:
- dolegliwościami bólowymi brzucha;
- nudnościami i wymiotami;
- stanami podgorączkowymi;
- zaburzeniami wypróżniania;
- nagłą utratą masy ciała bez konkretnej przyczyny.
Obraz kliniczny różni się jednak w zależności od wielu czynników, dlatego rozpoznanie powinno być postawione po dokładnej diagnozie pacjenta.
Jak zdiagnozować promienicę?
Aby być całkowicie pewnym co do obecności promienicy należy wykonać badania mikrobiologiczne. W tym celu pobiera się wydzielinę z przetok i wykonuje posiew, aby potwierdzić obecność kolonii promieniowców. Ułatwieniem w diagnostyce będzie także badanie USG, RTG lub TK, w zależności od dotkniętego zakażeniem obszaru ciała.
Promienica – leczenie
W związku z tym, że przyczyną choroby są bakterie, leczenie podstawowe będzie się opierało na regularnym przyjmowaniu antybiotyku. Taka terapia jest długotrwała i może wynosić nawet do pół roku, dlatego podczas antybiotykoterapii należy zadbać o mikroflorę jelit. Antybiotyki niszczą bowiem nie tylko patogenne bakterie, ale i te korzystne, zasiedlające jelita. Warto jednocześnie przyjmować probiotyki i spożywać naturalną żywność probiotyczną.
W niektórych przypadkach konieczne jest leczenie operacyjne. Głównie wtedy, gdy trzeba usunąć bolesne guzy, przetoki i ropnie (w przypadku ropni wykonuje się ich drenaż). Przestrzeganie zaleceń lekarza zazwyczaj wiąże się z całkowitym wyleczeniem. Rokowania są dobre, a śmiertelność bardzo mała.
Polecane produkty:
|
BIO Acerola - naturalna witamina C
Naturalna witamina C pozyskana została z ekologicznych upraw z owocu o nazwie Acerola. Jest standaryzowana co oznacza, że wyselekcjonowano tylko najwyższej jakości owoce, a z nich pozyskano ekstrakt. Dzięki temu ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Zaryjewski D., Malarkiewicz J., Ciuńczyk J., Onichimowski D., Promienica miednicy mniejszej, obejmująca jajnik, jajowód, pęcherz moczowy, odbytnicę i esicę oraz ścianę miednicy, imitująca rozsiany proces nowotworowy, Pol. Ann. Med., 16/2009.
- Gliński Z., Chełmiński A., Zakażenia zwierząt i ludzi wywołane przez Actinomyces, Życie Weterynaryjne, 6/2014.
- Roozeboom M., Westers-Attema A., Winnepenninckx V., Hurkens K., Kelleners-Smeets N., Różne oblicza promienicy, Dermatologia po Dyplomie, 5/2012.
- Wojtowicz A., Hulisz-Secomska M., Kubicka-Pertkiewicz M., Jeziorski M., Grzegrzółka J., Czy promienica nadal stanowi problem terapeutyczny? Analiza kliniczna i histopatologiczna, Nowa Stomatologia, 2/2014.
