Mięśnie zewnętrzne języka to grupa wszystkich mięśni budujących język, odpowiadających za zmianę całej jego pozycji. Aby było to możliwe, swój początek mają w obrębie struktur kostnych, zaś kończą się wewnątrz języka. Do tego grona zalicza się 3 bardzo silne i dobrze poznane mięśnie.
Mięsień bródkowo-językowy
Mięsień bródkowo-językowy (łac. musculus genioglossus) ma spłaszczony i półpierzasty kształt. To struktura parzysta, a między obydwoma odpowiednikami znajduje się tkanka łączna. Omawiany mięsień posiada następujące przyczepy:
- przyczep początkowy (pp): kolec bródkowy żuchwy, sięgając swoją dolną częścią aż do kości gnykowej;
- przyczep końcowy (pk): rozcięgno języka znajdujące się w jego wnętrzu.
Z pewną częścią włókien w trakcie ich przebiegu krzyżują się włókna mięśnia poprzecznego języka, należącego do grona mięśni wewnętrznych języka. Mięsień bródkowo-językowy odpowiada za formowanie rynienki językowej, wysuwa nasadę języka do przodu oraz przyciska go do dna jamy ustnej. Ponadto uczestniczy w pociąganiu kości gnykowej. Jeśli dojdzie do utraty napięcia tego mięśnia, pojawia się zapadanie języka.
Mięsień rylcowo-językowy
Mięsień rylcowo-językowy (łac. musculus styloglossus) budują silne, choć cienkie włókna mięśniowe, które wnikają w zrąb języka w okolicach jego dolno-bocznej części, po czym zmierzają ku jego wierzchołkowi. Mają następujące przyczepy:
- przyczep początkowy (pp): kraniec części rylcowej kości gnykowej;
- przyczep końcowy (pk): zrąb języka.
Przyczepem początkowym jest płaskie ścięgno. Omawiany mięsień odpowiada przede wszystkim za skracanie języka, unoszenie jego wierzchołka oraz pociąganie języka w kierunku tylnym. Ponadto bierze on udział w akcie przełykania kęsów pokarmowych czy śliny oraz pochylaniu grzbietu języka.
Mięsień językowo-gnykowy
Mięsień językowo-gnykowy (łac. musculus hyoglossus) jest mięśniem stosunkowo cienkim i czworokątnym, o charakterystycznym, nieregularnym kształcie. Posiada następujące przyczepy:
- przyczep początkowy (pp): podstawa i wyrostki kości gnykowej;
- przyczep końcowy (pk): boczna część rozcięgna językowego.
Włókna tego mięśnia biegną przez całą powierzchnię języka, docierając aż do jego koniuszka. Mięsień językowo-gnykowy jest istotny pod względem topografii, ponieważ tuż obok niego przebiega ważna tętnica językowa i nerw językowy. Odpowiada on za chowanie języka wysuniętego z jamy ustnej oraz przybliżanie jego grzbietu do dna jamy ustnej. Można zatem stwierdzić, że jest on antagonistą mięśnia bródkowo-językowego.
Unerwienie mięśni zewnętrznych języka
Za unerwienie wszystkich trzech mięśni zewnętrznych języka odpowiada nerw podjęzykowy, będący XII nerwem czaszkowym. Jest to nerw o charakterze ruchowym, którego początek lokalizuje się w rdzeniu przedłużonym.
Unaczynienie mięśni zewnętrznych języka
Unaczynienie mięśni zewnętrznych języka pochodzi od tętnicy językowej, będącej gałęzią tętnicy szyjnej zewnętrznej. W mniejszym stopniu unaczynienie to pochodzi od gałązek tętnicy twarzowej oraz tętnicy gardłowej wstępującej.
Polecane produkty:
|
Kolagen naturalny
Kolagen do picia to naturalny produkt z opatentowaną formułą Peptiplus® hydrolizowanego kolagenu. Dzięki temu jest bardzo wysokiej wchłanialności ... Zobacz więcej... |
|
Kwas hialuronowy
Kwas hialuronowy bioalgi to naturalny produkt z fermentacji roślinnej, dzięki czemu biodostępność jest na bardzo wysokim poziomie. Kwas hialuronowy działa głównie na takie struktury jak włosy, skóra, oczy, stawy, dziąsła ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka. Tom II, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2018.
