Tkanka łączna to w rzeczywistości nie pojedyncza tkanka, lecz szeroki zbiór różnych tkanek występujących w organizmie człowieka. Ich podstawową funkcją jest przede wszystkim łączenie innych tkanek i narządów oraz ochrona wrażliwych organów wewnętrznych. W anatomii i fizjologii wyróżnia się 3 grupy tkanek łącznych: tkankę łączną właściwą, tkanki wyspecjalizowane oraz tkanki szkieletowe. Niektóre źródła zaliczają do grona tkanki łącznej również krew.
Tkanka łączna właściwa
Występuje w różnych postaciach:
- luźna;
- zbita;
- zarodkowa (mezenchyma);
- tłuszczowa;
- barwnikowa;
- siateczkowa.
Jednak największe znaczenie w organizmie wykazuje tkanka łączna luźna i zbita oraz tkanka tłuszczowa. Tkanka łączna luźna jest najmniej zróżnicowana i jednocześnie najbardziej rozprzestrzeniona w organizmie. Nie tworzy odrębnych narządów, pełni raczej funkcje materiału pomocniczego w ich budowie. Pokrywa powierzchnię narządów wewnętrznych i łączy je ze sobą, tworząc wyspecjalizowane sieci wypełniające przestrzeń między poszczególnymi narządami. Z kolei tkanka łączna zbita występuje w postaci ukształtowanej i nieukształtowanej. Postać ukształtowana tworzy błoniaste powięzie, torebki stawowe, więzadła i ścięgna. Z kolei postać nieukształtowana posiada stałą konsystencję, dużą ilość włókien i mało substancji międzykomórkowej. Mimo różnicy w budowie, pełni bardzo zbliżoną funkcję do tkanki łącznej luźnej.
Tkanka tłuszczowa natomiast przez niektóre źródła zaliczana jest do grona tkanek wyspecjalizowanych. Odpowiada głównie za gromadzenie tłuszczu i tym samym stanowi rezerwuar energii. Zapewnia narządom odpowiednią izolację ciepła i chroni je przed uszkodzeniami czy wychłodzeniem. Jej nadmiar jest jednak szkodliwy.
Tkanki wyspecjalizowane
Zaliczamy do nich między innymi tkanki:
- barwnikową;
- siateczkową.
Tkanka barwnikowa zawiera liczne komórki barwnikowe (stąd nazwa). Uczestniczy w tworzeniu blaszki brunatnej twardówki. Natomiast tkanka siateczkowa składa się z komórek gwiazdkowatych, wykazujących zdolność do fagocytozy i pinocytozy. Tworzy całe sieci pomiędzy narządami (także limfatycznymi). Z niej zbudowana jest także błona śluzowa właściwa jelita cienkiego i jelita grubego oraz część czynna błony śluzowej macicy.
Tkanki szkieletowe
Tkankami łącznymi szkieletowymi są:
- tkanka chrzęstna;
- tkanka kostna.
Wyróżniamy przy tym aż 3 rodzaje tkanki chrzęstnej:
- szklistą – o stałej konsystencji i małej twardości czy giętkości. Po zakończeniu wzrastania organizmu znaleźć ją można w przymostkowych częściach żeber, na stawowych powierzchniach kości oraz w ścianach dróg oddechowych;
- sprężystą – jej cechą charakterystyczną jest wysoka elastyczność i zdolność do wracania do pierwotnego wyglądu po wcześniejszym odkształceniu się. Buduje małżowiny uszne, trąbki słuchowe i niektóre chrząstki krtani;
- włóknistą – ma budowę zbliżoną do tkanki łącznej zbitej, znajduje się m.in. w kręgach kręgosłupa, chrząstce spojenia łonowego i niektórych więzadłach.
Z kolei tkanka kostna to główny składnik szkieletu, zaczyna rozwijać się pod koniec 2. miesiąca życia płodowego. Jest twarda, co zawdzięcza składnikom mineralnym ją budującym oraz kolagenowi. Dzięki temu może pełnić swoje funkcje, przenosić obciążenia, być przyczepem więzadeł i ścięgien oraz chronić narządy wewnętrzne (tak jak np. czaszka chroni mózg czy żebra chronią płuca). Co istotne tkanka kostna uczestniczy w produkcji elementów morfotycznych krwi i składników limfy (odpowiada za to głównie szpik kostny czerwony lokalizujący się wewnątrz kości).
Polecane produkty:
|
Kolagen naturalny
Kolagen do picia to naturalny produkt z opatentowaną formułą Peptiplus® hydrolizowanego kolagenu. Dzięki temu jest bardzo wysokiej wchłanialności ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
- Ganong W., Fizjologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2018.
