Diagnostyka fotodynamiczna obejmuje wykrywanie zjawisk kumulacji w uszkodzonych lub chorych komórkach określonych związków chemicznych, czyli porfiryn. Cały mechanizm nie należy do skomplikowanych i cieszy się coraz większą popularnością w branży medycznej.
Kiedy stosujemy diagnostykę fotodynamiczną?
Diagnostyka fotodynamiczna ma szczególne znacznie przy następujących problemach i schorzeniach:
- choroba Bowena;
- uporczywy świąd poszczególnych części ciała, np. odbytu;
- świetlne zapalenie warg;
- rogowacenie słoneczne;
- rak podstawnokomórkowy;
- trądzik różowaty;
- trądzik pospolity oporny na leczenie.
Najczęściej wykorzystujemy metodę do diagnostyki wczesnych postaci zmian nowotworowych. Warto pamiętać, że poza diagnostyką istnieje możliwość terapii fotodynamicznej.
Na czym polega diagnostyka fotodynamiczna?
Pierwszym etapem jest naniesienie na zmienioną chorobowo skórę substancji o działaniu fotouczulającym. Zwykle ma postać maści, którą pozostawia się na ciele na kolejne 3 godziny. Po upływie tego czasu zmianę obserwuje się w niebieskim świetle. W związku z istnieniem zjawiska kumulacji barwnika przez komórki nowotworowe lub uszkodzone, pod wpływem niebieskiego światła będą one „świeciły” na różowo, czerwono lub pomarańczowo. Dzięki temu mechanizmowi w czasie badania można zobaczyć cały uszkodzony obszar, nawet ten, który nie jest widoczny gołym okiem.
Podsumowując, zjawisko fotodynamiczne polega na wzbudzaniu za pomocą światła o określonej długości fali efektu fluorescencji komórek i tkanek. Może to być świecenie indukowane przez podany wcześniej fotouczulacz bądź świecenie własne komórek.
Czym jest terapia fotodynamiczna?
Terapia fotodynamiczna również wykorzystuje światło, jednak nie w celach diagnostycznych, a leczniczych. Najczęściej wykorzystuje się ją w dermatologii i onkologii, choć istnieje znacznie więcej zastosowań. Do głównych zalet zaliczamy małą inwazyjność i brak toksyczności dla organizmu. Metoda polega na nałożeniu na ciało preparatu fotouczulającego i pozostawienie go na kilka godzin. Następnie w to miejsce kieruje się wiązkę światła czerwonego o określonej długości. Naświetlanie może trwać do 15 minut, a bezpośrednio po jego zakończeniu może pojawić się rumień i zaczerwienienie.
Terapia fotodynamiczna nie pozostawia blizn i znamion, jest więc lepszą alternatywą dla zabiegów chirurgicznych. W niektórych przypadkach wymaga powtórzenia i jest dość droga, co można zaliczyć do jej wad. Na ogół terapię wykonuje się po diagnostyce fotodynamicznej.
Polecane produkty:
|
Olej z czarnuszki
Olej z czarnuszki to w 100% naturalny produkt o wysokiej koncentracji cennych składników odżywczych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Jest źródłem m.in. niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych (NNKT), mikroelementów, witamin Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Fornalski J., Terapia fotodynamiczna – jej oddziaływanie i zastosowanie w dermatologii, Nowa Medycyna, 4/2006.
- Kwaśny M., Metoda fotodynamicznego leczenia w dermatologii, Forum Dermatologicum, 4/2018.
- Morawiec-Sztandera A., Niedźwiecka I., Kaczmarczyk D., Metoda fotodynamiczna w diagnostyce i terapii guzów głowy i szyi, Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny, 2011.
