Guz olbrzymiokomórkowy to nowotwór charakteryzujący się obecnością komórek olbrzymich, podobnych do osteoklastów, stąd jego nazwa. Zalicza się do łagodnych nowotworów kości, jedynie do 10% przypadków uznaje się za postać złośliwą. Rokowania są dobre, także w przypadku zaobserwowania przerzutów. Liczy się jednak wczesny czas rozpoznania.
Guz olbrzymiokomórkowy – przyczyny
Guz olbrzymiokomórkowy stanowi do 8% pierwotnych nowotworów kości. Nieco częściej występuje u kobiet, a szczyt zachorowań przypada na okres między 20. a 40. rokiem życia. Nie jest wiadome co dokładnie powoduje nowotwory, w tym guzy olbrzymiokomórkowe. W przypadku tej postaci nowotworu nie wyróżnia się nawet szczególnych czynników ryzyka poza ekspozycją na promieniowanie jonizujące.
Guz olbrzymiokomórkowy – objawy
Guz olbrzymiokomórkowy jest bogato unaczyniony i posiada ciemnobrązowe zabarwienie. W badaniach obrazowych widać martwicę i zmiany torbielowate. Obraz kliniczny nierzadko przypomina zapalenie stawów, dlatego zawsze należy różnicować obie jednostki chorobowe. Najbardziej typowym objawem jest ból w miejscu zmiany nowotworowej oraz wyraźne pogrubienie kończyny. Mimo tego jest ona znacznie osłabiona, co powoduje tendencję do patologicznych, częstych złamań. Miejsce ma również deformacja stawów w najbliższej okolicy guza.
Zmiany lokalizują się najczęściej w okolicach takich jak:
- staw kolanowy;
- kość krzyżowa;
- nadgarstek.
Jednak guz olbrzymiokomórkowy może pojawić się w każdym innym miejscu w aparacie szkieletowym.
Diagnostyka
Na skuteczną i szybką diagnostykę tego rodzaju nowotworu składają się:
- szczegółowy wywiad z pacjentem – już podczas rozmowy i opisu objawów lekarz może podejrzewać nowotwór;
- badanie RTG – określa dokładna lokalizację zmiany;
- tomografia komputerowa – uwidacznia dodatkowo tkanki miękkie i jest konieczna przed zaplanowaniem operacji;
- magnetyczny rezonans jądrowy – jest podstawą oceny zmian w szpiku kostnym i kości.
Niezbędne jest wykonanie biopsji cienkoigłowej, a następnie oddanie pobranego materiału biologicznego do badań histopatologicznych. Potwierdzą one lub wykluczą nowotwór.
Guz olbrzymiokomórkowy – leczenie
Podstawą jest leczenie chirurgiczne. Należy sumiennie wyciąć zmianę nowotworową, a ubytki w kości wypełnić cementem kostnym. Niestety, aż w 50% przypadków obserwuje się nawrót nowotworu, nawet po skutecznie przeprowadzonej operacji. Nie ma na to wpływu zaawansowanie raka. Wówczas należy ponownie usunąć guz operacyjnie. Jeśli kości są doszczętnie zniszczone, lekarz rozważa opcję amputacji kończyny.
Guz olbrzymiokomórkowy zalicza się do nielicznych promieniowrażliwych nowotworów kości, dlatego lekarz może podjąć decyzję o rozpoczęciu radioterapii gdy:
- guz jest nieoperacyjny ze względu na swoją lokalizację;
- diagnozuje się wznów miejscowy po rozległej operacji;
- leczenie chirurgiczne spowoduje poważne uszkodzenia funkcjonalne;
- przy niedoszczętnych resekcjach.
Celem radioterapii jest podanie możliwie wysokiej dawki promieniowania na obszar guza, z jednoczesną jak największą ochroną tkanek zdrowych. Niektóre źródła podają, że radioterapia zwiększa ryzyko zezłośliwienia się guza olbrzymiokomórkowego, dlatego plan leczenia zawsze powinien być ustalany indywidualnie po zapoznaniu się z korzyściami i ewentualnym ryzykiem. Dodatkowo stosuje się chemioterapię.
Polecane produkty:
|
Olej z czarnuszki
Olej z czarnuszki to w 100% naturalny produkt o wysokiej koncentracji cennych składników odżywczych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Jest źródłem m.in. niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych (NNKT), mikroelementów, witamin Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Białkowska-Głowacka J., Janas-Naze A., Milner P., Osica P., Ratajek-Gruda M., Guz olbrzymiokomórkowy – opis przypadku, Journal of Education, Health and Sport, 6/2016.
- Łożyńska-Podhrebelna D., Ziółkowska E., Windorbska W., Guz olbrzymiokomórkowy kręgu L3 – zastosowanie techniki IMRT – opis przypadku, Współczesna Onkologia, 10/2007.
- Gabalewicz K., Filipczyk-Cisarż E., Rozsiew do płuc u pacjenta z guzem olbrzymiokomórkowym kości – opis przypadku, Onkol Prakt Klin Edu, 3/2017.
