Śluzowiak zatok przynosowych, znany również jako torbiel śluzowa, stanowi formę przewlekłego zapalenia zatok przynosowych. Patologiczne gromadzenie się śluzu w zatoce, której ujście jest niedrożne, powoduje zaleganie śluzu, a w konsekwencji rozdęcie kości twarzoczaszki. Przy wieloletnim przebiegu może to doprowadzić do stopniowego zaniku kości.
Śluzowiak zatok przynosowych – przyczyny
Na ogół torbiel śluzowa rozwija się wskutek przewlekłych procesów zapalnych w obrębie zatok przynosowych. Może to nastąpić przy przewlekłych, nieleczonych alergiach. Nie należy jednak pomijać innych, możliwych przyczyn, takich jak:
- polipy;
- nowotwory;
- urazy;
- mukowiscydoza (w przypadku dzieci);
- zrosty po wcześniejszych operacjach.
Śluzowiak bez względu na przyczynę rozwija się powoli, wraz z upływem czasu zajmując coraz więcej struktur. Może rozszerzyć się nawet do oczodołów. Warto pamiętać, że nie wszystkie przewlekłe stany zapalne będą skutkować powstaniem śluzowiaka. Formuje się on jedynie wtedy, gdy ujście zatoki jest tak mocno zamknięte, że śluz nie może w żaden sposób się z niego wydostać.
Jak objawia się śluzowiak zatok przynosowych?
Torbiel śluzowa zazwyczaj lokalizuje się w komórkach sitowych lub w zatoce czołowej. Podstawowym objawem jest niedrożność nosa oraz gęsty katar utrudniający oddychanie. Wydzielina ma charakter ropno-śluzowy. Do pozostałych objawów występujących w przebiegu śluzowiaka zatok przynosowych zaliczamy:
- silne bóle twarzoczaszki;
- upośledzenie ostrości widzenia;
- podwójne widzenie;
- wytrzeszcz oczu.
Objawy oczne wiążą się ze wzrostem ciśnienia w jamach czaszki, co powoduje przesunięcie się gałki ocznej. W wyniku takiego ucisku oraz w konsekwencji zaniku kości pojawia się asymetria twarzy. W pierwszej kolejności dochodzi do deformacji policzków i czoła. Zanik kości postępuje wskutek napierania śluzu na ściany kostne. Szczególnie niebezpieczne są torbiele śluzowe formujące się w obrębie zatoki klinowej, ich obecność może doprowadzić nawet do zaburzeń pracy przysadki mózgowej.
Śluzowiak zatok przynosowych – leczenie
Postępowaniem z wyboru jest zabieg chirurgiczny. Konkretna technika operacyjna dobierana jest indywidualnie do pacjenta, w zależności od dokładnego umiejscowienia torbieli oraz jej rozległości. Zastosowanie ma zarówno metoda klasyczna (zewnętrzna), jak i endoskopowa (przez nos). Zabieg ma na celu oczyszczenie zatok ze zmian zapalnych oraz poszerzenie ujścia zatok w ten sposób, aby wydzielina mogła swobodnie się przemieszczać. Czynności trwają od 30 minut do 2 godzin, odbywają się w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym.
Planując etapy leczenia należy wykonać obrazowanie za pomocą tomografii komputerowej. Torbiele są słabo widoczne na zwykłym zdjęciu RTG, dlatego nie jest ono pierwszym wyborem specjalistów.
Polecane produkty:
|
Olej z czarnuszki
Olej z czarnuszki to w 100% naturalny produkt o wysokiej koncentracji cennych składników odżywczych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Jest źródłem m.in. niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych (NNKT), mikroelementów, witamin Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Paradowska-Opałka B., Kawczyński M., Jaworowska E., Śluzowiak zatok przynosowych penetrujący do oczodołu i przedniego dołu czaszki – opis przypadku, Otolaryngologia Polska, 5/2013.
- Monga S., Malik J., Priya R., Rasool S., Naseeruddin K., Śluzowiak zatoki czołowej z zaawansowanym zajęciem oczodołu – seria przypadków, Polski Przegląd Otolaryngologiczny, 9/2020.
- Gorzelnik A., Tuszyńska A., Dębska-Rutkowska M., Zawadzka-Głos L., Śluzowiak jako przyczyna wytrzeszczu gałki ocznej u 1,5 rocznego chłopca z mukowiscydozą, Nowa Pediatria, 4/2016.
- Wardas P., Markowski J., Piotrowska-Seweryn A., Przegląd aktualnych wytycznych w zakresie diagnostyki i leczenia zapaleń zatok przynosowych z praktycznym komentarzem, Forum Medycyny Rodzinnej, 4/2014.
