Paradontoza

Spis treści

Paradontoza to groźna choroba przyzębia, która może doprowadzić nawet do utraty zębów. Zaliczono ją do chorób cywilizacyjnych, przy czym jej początek często jest bardzo podstępny. Rozwija się głównie po 40. roku życia, jednak wiek nie jest jej wyznacznikiem.

Paradontoza

Paradontoza – przyczyny

Zdecydowana większość chorób jamy ustnej rozpoczyna się od błahego powodu jakim jest niedokładne szczotkowanie zębów czy pomijanie czynności higienicznych. Również paradontoza rozwija się w efekcie nieprawidłowej higieny jamy ustnej.

Innymi czynnikami zwiększającymi ryzyko rozwoju tej choroby są:

  • nadmierne spożywanie alkoholu;
  • nałogowe palenie papierosów;
  • niedobór niektórych witamin i minerałów, a także koenzymu Q10;
  • choroby ogólnoustrojowe, zwłaszcza te przebiegające z obniżeniem odporności, ale również cukrzyca czy zespół Downa.

Warto również wspomnieć o wadach zgryzu, nieodpowiednio dopasowanych protezach czy zaburzeniach gospodarki hormonalnej (np. w przebiegu ciąży czy menopauzy). Te czynniki również wpływają na zwiększenie ryzyka paradontozy, choć w mniejszym stopniu niż wymienione wyżej.

Rozwój choroby

Paradontoza rozwija się przez dłuższy okres czasu, przy czym początek ma w nadmiernym gromadzeniu się płytki nazębnej na styku zębów i dziąseł. Wspomniana płytka nazębna posiada wiele bakterii chorobotwórczych, które przy dłuższym kontakcie z zębami i przyzębiem mogą powodować nie tylko paradontozę, ale również kamień nazębny, zapalenia dziąseł czy próchnicę.

Płytka nazębna gromadzi się nie tylko w wyniku niedokładnego szczotkowania zębów, ale również w efekcie niekorzystania z nici dentystycznych. Dzieje się tak, ponieważ samo szczotkowanie zębów nie usuwa osadu spomiędzy zębów. Do przestrzeni międzyzębowych może w większości dotrzeć jedynie nić.

Płytka nazębna powoduje powstawanie kamienia nazębnego, który może lokalizować się nie tylko na powierzchni zębów, ale również pod dziąsłami. Następstwem nieleczonego kamienia nazębnego i poddziąsłowego jest tworzenie kieszonek dziąsłowych, a później odsłonięcie szyjek zębowych. W rezultacie może dojść do rozchwiania zębów i ich wypadnięcia.

Objawy paradontozy

Paradontoza może rozwijać się przez dłuższy okres czasu niezauważenie, ponieważ jej głównymi objawami są:

Objawy te występują tak powszechnie, że zazwyczaj większość ludzi je bagatelizuje. Mogą również wiązać się zupełnie z innymi czynnikami niż rozwój paradontozy.

Dopiero w późniejszym etapie choroby zauważa się znacznie poważniejsze objawy, do których zalicza się między innymi:

  • powstawanie kamienia nazębnego;
  • obrzęk i rozrost dziąseł;
  • ból dziąseł i ich swędzenie;
  • nieprzyjemny zapach z ust;
  • metaliczny posmak w ustach.

Na końcu następuje obniżenie linii dziąseł, po czym zęby zaczynają się chwiać.

Profilaktyka

Paradontoza jest chorobą, której można w dużym stopniu zapobiec. Szczególną uwagę powinny przykładać do tego osoby z nadwrażliwością zębów i dziąseł oraz z obciążeniem genetycznym. Wykazano bowiem, że paradontoza często występuje rodzinnie. Podstawą profilaktyki jest stosowanie odpowiedniej diety bogatej w witaminy i minerały, bądź suplementacja określonych składników. Dodatkowo należy zrezygnować z czynności osłabiających dziąsła i zęby jak np. palenie papierosów.

Kolejnym etapem jest codzienna pielęgnacja jamy ustnej, czyli szczotkowanie zębów, korzystanie z nici dentystycznych oraz płukanie ust specjalnymi płukankami. W przypadku rozwoju stanu zapalnego należy zmienić szczoteczkę na miękką i stosować ziołowe płukanki do ust. W żadnym wypadku nie wolno zaprzestawać szczotkowania zębów, nawet jeśli tej czynności będzie towarzyszyć krwawienie. Warto również 2 razy w roku odwiedzać stomatologa, który dokładnie usunie kamień nazębny i osad za pomocą skalingu i piaskowania zębów.

Paradontoza – leczenie

Im wcześniej rozpoznana paradontoza, tym efektywniejsze leczenie i lepsze rokowania. Na początku wystarczy usunięcie osadu, płytki nazębnej oraz kamienia. Jedak przy bardziej zaawansowanych przypadkach należy zwrócić się o pomoc do specjalisty. Leczeniem paradontozy zajmuje się periodontolog. Specjalista oczyści kieszonki zębowe za pomocą np. lasera, a w razie konieczności ustabilizuje rozchwiane zęby. Ostatecznością jest leczenie chirurgiczne.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Seremak J., Paradontoza – podstępna choroba przyzębia.
  2. Górska R., Konopka T., Periodontologia współczesna, Wydawnictwo Med Tour Press International, Otwock 2013.
Szukaj
Kategorie
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Aktualności

Najpopularniejsze w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *