Opadająca powieka może być zarówno przejawem chorób i problemów zdrowotnych, jak i naturalną, wrodzoną cechą wyglądu danej osoby. Opadanie powieki górnej zwie się również ptozą lub blefaroptozą i rozpoznaje w sytuacjach, w których powieka górna przykrywa przynajmniej 2 mm tęczówki przy ustawieniu gałek ocznych „na wprost”.
Opadająca powieka – przyczyny
Prawidłowa szerokość szpary powiekowej wynosi około 9 mm i zależy od odpowiedniego napięcia i działania mięśni otaczających powiekę. Są nimi:
- mięsień dźwigacz powieki;
- mięsień tarczkowy górny (mięsień Müllera);
- mięsień okrężny oka;
- mięsień czołowy.
Jako przyczyny opadania powieki najczęściej podaje się nieprawidłowości związane z funkcjonowaniem lub budową powyższych mięśni, a także uszkodzenie nerwów odpowiadających za ich czynność. Ptoza może mieć charakter wrodzony lub nabyty. W drugim przypadku może rozwijać się w przebiegu następujących chorób i schorzeń:
- porażenie układu oddechowego;
- porażenie zakończeń nerwowych, np. wskutek ukąszenia węża;
- naczyniaki, gradówki, torbiele skórzaste i inne dolegliwości powieki;
- dystrofie miotoniczne;
- przewlekła postępująca oftalmoplegia;
- nowotwory, szczególnie twarzoczaszki lub ośrodkowego układu nerwowego;
- cukrzyca.
Pewnym zagrożeniem są również operacje i zabiegi wykonywane w okolicy gałek ocznych. Wówczas może dojść do bezpośredniego mechanicznego uszkodzenia mięśnia lub uszkodzenia wtórnego wskutek obrzęku pooperacyjnego. Warto wspomnieć, że u niektórych osób opadająca powieka jest cechą niezwiązaną z problemami zdrowotnymi, stanowi element urody. Wiąże się wówczas z uwarunkowaniami genetycznymi lub nadmiarem skóry na górnej powiece.
Jak wygląda opadająca powieka?
Opadanie powiek stwierdza się w sytuacjach, gdy powieka górna przykrywa górny brzeg tęczówki o przynajmniej 2 mm, a w skrajnych przypadkach – nawet część źrenicy. Choć jest to głównie defekt wizualny, bardzo często obserwuje się wspólnie z nim problemy z mruganiem lub szerokim otwieraniem oczu, a także nadmierne łzawienie bądź wręcz przeciwnie – suchość oczu. Przy opadającej powiece wynikającej z przyczyn zdrowotnych pacjenci często wskazują na uczucie zmęczenia oczu, podwójne widzenie czy trudność w pełnym zamknięciu powiek. U niektórych osób obserwuje się delikatne zezowanie.
Opadająca powieka – diagnostyka
Nie trzeba wykonywać szczególnych badań, aby rozpoznać opadającą powiekę. Wystarczy dokładnie przyjrzeć się danej osobie i ocenić, czy górna powieka rzeczywiście zakrywa tęczówkę, a niekiedy i źrenicę. Następnie przeprowadza się szczegółowy wywiad zdrowotny i wykonuje podstawowe badanie wzroku, aby znaleźć ewentualne konsekwencje takiego stanu. Bardzo ważne jest zdiagnozowanie przyczyny opadającej powieki. Gdy istnieje podejrzenie podłoża neurologicznego, zastosowanie znajdują badania obrazowe, np. tomografia komputerowa czy rezonans magnetyczny głowy.
Jak leczyć opadającą powiekę?
Najskuteczniejszą metodą korekcji opadającej powieki jest zabieg zwany blefaroplastyką. Przeprowadza się go w znieczuleniu miejscowym. Czynności chirurgiczne można przedstawić w kilku krokach:
- niewielkie nacięcie okolicy powieki górnej;
- wycięcie wąskiego paska skóry i usunięcie zbędnej tkanki tłuszczowej spod powieki;
- zszycie rany pojedynczym szwem śródskórnym, ewentualnie szwem ciągłym.
Ponieważ jest to zabieg stosunkowo bezpieczny, to nie powoduje powikłań i skutków ubocznych. Nawet blizna pozostaje niewidoczna, ponieważ chowa się w naturalnych załamaniach powieki. Po zabiegu pacjent może od razu wrócić do domu. W domu musi jedynie przykładać chłodzące kompresy i stosować przepisane przez chirurga krople do oczu. Przez pewien czas zaleca się unikanie palenia papierosów i długotrwałej ekspozycji na słońce – dlatego najlepiej korzystać wtedy z okularów przeciwsłonecznych. Korekcja opadającej powieki kosztuje zwykle 5000-8000 zł. Zabieg jest refundowany przez NFZ wyłącznie w sytuacjach, gdy opadająca powieka uniemożliwia prawidłowe widzenie.
Alternatywą dla kobiet jest stosowanie makijażu maskującego opadającą powiekę. Aby uzyskać oczekiwany efekt najlepiej zrezygnować z czarnej kreski na linii wodnej oka, na rzecz kreski w odcieniu cielistym. Bezpośrednio na powiekę nakładamy jasne cienie do oczu, brokat bądź rozświetlacz, zdecydowanie nie sprawdzą się ciemne cienie. Dodatkowo warto podkreślić mocno rzęsy, które odwrócą uwagę od opadającej powieki.
Polecane produkty:
|
Kolagen naturalny
Kolagen do picia to naturalny produkt z opatentowaną formułą Peptiplus® hydrolizowanego kolagenu. Dzięki temu jest bardzo wysokiej wchłanialności ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Wiszniewska M., Rogoziewicz M., Opadanie powiek w chorobach neurologicznych, Polski Przegląd Neurologiczny, 3/2013.
- Koppa P., Losy J., Opadanie powiek jako pierwszy objaw stwardnienia rozsianego – opis przypadku, Nowiny Lekarskie, 2/2007.
- Kot M., Lewandowska M., Kruk-Jeronim J., Rzekome opadnięcie powiek górnych — ważny, ale rzadko poruszany problem osób w starszym wieku (opis dwóch przypadków), Gerontologia Polska, 3/2009.
- Rogoziewicz M., Wiszniewska M., Opadanie powiek w praktyce neurologicznej: opis przypadku, Postępy Psychiatrii i Neurologii, 2/2013.
