Zaburzenia widzenia najczęściej mają podłoże związane z uszkodzeniem lub utratą funkcji poszczególnych struktur zaliczanych narządu wzroku. W dzisiejszych czasach obserwuje się rosnącą tendencję do tego typu schorzeń, przy czym zdecydowany prym wiedzie krótkowzroczność (u osób młodych) oraz dalekowzroczność (u osób starszych). Diagnostyką i leczeniem zaburzeń widzenia zajmuje się najczęściej lekarz okulista.
Zaburzenia widzenia – rodzaje
Istnieje wiele różnych rodzajów zaburzeń widzenia, zawsze wpływają one negatywnie na codzienną jakość życia. Poniżej przedstawiono najczęściej występujące i diagnozowane zaburzenia widzenia.
Krótkowzroczność
Krótkowzrocznością zwiemy nieprawidłowość w budowie oka opisywaną jako wypukłość elementów optycznych oka, co sprawia, że promienie świetlne docierające do gałki ocznej nie skupiają się na siatkówce, lecz przed nią. Za czynniki ryzyka tej dolegliwości podaje się uwarunkowania genetyczne, zbyt długą (wielomiesięczną lub wieloletnią) pracę przed komputerem lub częste oglądanie telewizji, a także niedobory witamin. Schorzenie objawia się niewyraźnym widzeniem przedmiotów zlokalizowanych daleko.
Dalekowzroczność
Dalekowzroczność to sytuacja, w której nieprawidłowe ogniskowanie promieni świetlnych odbywa się nie na siatkówce, lecz za nią. W efekcie pacjent widzi niewyraźnie przedmioty znajdujące się blisko niego, np. nie może czytać książki z mniejszym drukiem lub ma problem z nawleczeniem nitki na igłę. Uważa się, że dalekowzroczność ma duży związek z fizjologicznym starzeniem się organizmu.
Choroba zezowa
Zez może dotyczyć osób w każdym wieku (nierzadko nawet niemowląt) i bez względu na płeć. Wyróżniamy zez zbieżny, gdy źrenice kierują się ku nasadzie nosa oraz zez rozbieżny, gdy źrenice kierują się ku zewnętrznym kącikom oczu. Przyczyn choroby zezowej jest wiele, a wśród nich znajdują się między innymi:
- schorzenia lub uszkodzenia mięśni gałek ocznych;
- wady refrakcji;
- dziedziczność;
- choroby ośrodkowego układu nerwowego, np. guzy mózgu;
- choroby wrodzone i genetyczne, np. zespół Downa czy mózgowe porażenie dziecięce.
Osoby z zezem widzą „płasko”, ponieważ nie mają zdolności widzenia trójwymiarowego. Objawami towarzyszącymi tej chorobie często są mroczki przed oczami, bóle głowy czy niewyraźne widzenie.
Astygmatyzm
Kolejna wada zaliczana do najczęściej diagnozowanych, choć w praktyce nie uważa się ją za chorobę. Astygmatycy widzą obrazy w sposób nieostry i zamglony, a kontury przedmiotów stają się rozmyte. Bezpośrednią przyczyną jest zaburzenie symetrii obrotowej gałki ocznej, w efekcie czego powstaje na siatkówce obraz niepunktowy. Nieleczony astygmatyzm może powodować tzw. „leniwe oko”, czyli nieprawidłowe odchylenie gałki ocznej w dowolną stronę.
Kurza ślepota
Kurza ślepota to charakterystyczna wada wzroku objawiająca się upośledzonym widzeniem barw i kształtów po zmierzchu lub w momencie przejścia z dobrze oświetlonego pomieszczenia do tego o gorszym oświetleniu. Stanowi niebezpieczeństwo szczególnie dla kierowców przemieszczających się nocą. Są oni narażeni na ciągłą ekspozycję ze światłami reflektorów aut jadących z naprzeciwka. Dawniej uważano, że zawsze wynika ona z niedoboru witaminy A. Dziś wiadomo, że to tylko jeden z możliwych czynników. Pozostałymi są: krótkowzroczność, zwyrodnienie barwnikowe siatkówki, zespół Ushera oraz zaćma.
Zobacz również: Ból gałek ocznych.
Zaburzenia widzenia – leczenie
Diagnostyką i leczeniem zaburzeń widzenia najczęściej zajmuje się okulista, choć gdy problem leży w ośrodkowym układzie nerwowym, do terapii włącza się neurolog. Wiele wad wzroku związanych z niewyraźnym widzeniem można korygować za pomocą soczewek lub okularów korekcyjnych. Większość zaburzeń widzenia jest natomiast możliwa do zoperowania. Prym wiedzie laserowa korekcja wzroku, będąca zabiegiem bezbolesnym. W większości placówek pozwala skorygować astygmatyzm do około 6 dioptrii, krótkowzroczność do około -13 dioptrii, nadwzroczność do około 6 dioptrii.
Przy zaburzeniach widzenia bardzo ważna jest prawidłowa dieta. Powinna być bogata w składniki poprawiające wzrok, takie jak witamina A, witamina D, witaminy z grupy B, cynk, selen i miedź. Warto dodatkowo suplementować kolagen i kwas hialuronowy – naturalne składniki gałek ocznych. W określonych przypadkach zastosowanie znajduje rehabilitacja wzroku.
Polecane produkty:
|
Kwas hialuronowy
Kwas hialuronowy bioalgi to naturalny produkt z fermentacji roślinnej, dzięki czemu biodostępność jest na bardzo wysokim poziomie. Kwas hialuronowy działa głównie na takie struktury jak włosy, skóra, oczy, stawy, dziąsła ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Louis E., Mayer S., Rowland L., Neurologia, Wydawnictwo Urban & Partner, Wrocław 2017.
- Grzybowski A., Okulistyka, Wydawnictwo Urban&Partner, Wrocław 2018.
