Walina

Spis treści

Walina to organiczny związek chemiczny należący do grona aminokwasów egzogennych. Oznacza to, że organizm człowieka nie ma możliwości samodzielnej syntezy waliny, więc należy dostarczać go z zewnątrz, wraz z dietą lub suplementacją. Związek ten w ludzkim ustroju pełni bardzo ważne funkcje, między innymi wspomaga czynność całego układu nerwowego oraz wspiera regenerację tkanek. Znajduje się w wielu różnych źródłach pokarmowych, dlatego zbilansowana dieta realnie pokrywa bieżące zapotrzebowania tkanek na ten związek.

Walina

Walina – charakterystyka

Walina to organiczny związek chemiczny o wzorze sumarycznym C5H11NO2 oraz masie molowej 117,15 g/mol. Jest kodowany przez kodony GUU, GUC, GUA oraz GUG. Pod względem budowy chemicznej to aminokwas niepolarny o alifatycznym, rozgałęzionym łańcuchu bocznym -CH-(CH3)2. Dość słabo rozpuszcza się w wodzie i ma odczyn obojętny

Omawiając ten związek w skrócie, można powiedzieć, że należy do aminokwasów rozgałęzionych, tzw. BCAA (branched-chain amino acids), obok leucyny i izoleucyny. Jego łańcuch boczny jest hydrofobowy, co wpływa na strukturę i funkcję białek (np. stabilizację struktur przestrzennych). Wchodzi w skład wielu białek, szczególnie tych zlokalizowanych w tkankach mięśniowych.

Walina – działanie biologiczne

Jak wspomniano wcześniej, walina pełni ważne funkcje w organizmie każdego człowieka. Dlatego należy dbać, aby każdego dnia spożywać odpowiednie jej ilości. Przede wszystkim wchodzi w skład białek, które budują praktycznie wszystkie tkanki ludzkiego ustroju, w tym mięśnie. Jednocześnie wpływa na metabolizm tkanki mięśniowej – wraz z leucyną i izoleucyną odgrywa kluczową rolę w dostarczaniu energii mięśniom, szczególnie podczas wysiłku fizycznego. Dlatego też BCAA jest jednym z popularniejszych suplementów diety wśród sportowców i osób aktywnych fizycznie.

Walina wspomaga regenerację tkanek, zarówno po operacjach i urazach, jak i po przeciążeniach, czy właśnie po zbyt intensywnych treningach sportowych. Uczestniczy w procesach naprawczych, sprawiając, że przebiegają one szybciej i wydajniej. Ostatnimi czasy udowodniono ponadto, że walina wpływa na działanie układu nerwowego, ponieważ stymuluje pamięć i koncentrację oraz reguluje przekaźnictwo nerwowe. Trwają badania nad zastosowaniem tego aminokwasu wspomagająco w terapii schorzeń neurodegeneracyjnych. Wymagane są jednak dalsze analizy w tym kierunku, aby móc wyciągnąć jednoznaczne wnioski.

Walina – źródła

Walina występuje w wielu produktach spożywczych zarówno pochodzenia zwierzęcego, jak i roślinnego. Dostarczają jej m.in. mięso, ryby, owoce morza, jaja oraz nabiał, a także rośliny strączkowe (soczewica, ciecierzyca, fasola), nasiona, orzechy i komosa ryżowa. Dobrym źródłem waliny są również algi, zwłaszcza Spirulina, która charakteryzuje się wysoką zawartością pełnowartościowego białka zawierającego wszystkie aminokwasy egzogenne.

Osoby o zwiększonym zapotrzebowaniu na walinę mogą rozważyć suplementację. Wchodzi ona w skład popularnych preparatów BCAA (leucyna, izoleucyna, walina), dostępnych w sklepach z suplementami diety i ze zdrową żywnością.

Niedobór waliny

Przy zbilansowanej i urozmaiconej diecie niedobory waliny praktycznie nie występują. Do niedoborów dochodzi wskutek:

  • chorób przewlekłych układu pokarmowego, zwłaszcza żołądka i jelit, przy których zaburzone zostaje wchłanianie składników odżywczych;
  • bulimii i innych zaburzeń odżywiania;
  • chorób przewlekłych przebiegających z biegunkami lub wymiotami;
  • mało urozmaiconej diecie, bazującej głównie na żywności wysokoprzetworzonej;
  • długotrwałego i silnego stresu, wyniszczenia organizmu;
  • znacznego niedożywienia, niedoborów pokarmowych.

Objawami niedoboru waliny są:

  • osłabienie mięśni, zmęczenie, spadek masy mięśniowej;
  • zaburzenia koordynacji, drżenie, pogorszenie koncentracji, rozdrażnienie;
  • łuszczenie się skóry, pogorszone gojenie się ran;
  • zmniejszona odporność, apatia, zaburzenia snu, utrata apetytu.

W przypadku dzieci niedobór waliny może negatywnie wpłynąć na wzrost. Niedobór waliny jest rzadki, ale potencjalnie groźny, zwłaszcza w chorobach metabolicznych lub przy niedożywieniu.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. M. Krzeczkowska, J. Loch, A. Mizera, Repetytorium chemia. Liceum – poziom podstawowy i rozszerzony, Warszawa – Bielsko‐Biała 2010.
  2. Włodarek D., Lange E., Kozłowska L., Głąbska D., Dietoterapia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2015.
Szukaj
Kategorie
Sklep Fizjoterapeuty

Aktualności

Najpopularniejsze w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *