Metody diagnostyki próchnicy pozwalają na szybkie rozpoznanie toczącej się patologii, a więc często i uchronienie zębów przed ekstrakcją czy zaawansowanym i długim leczeniem. Istnieje wiele takich metod, jednak nie wszystkie odznaczają się podobną skutecznością. Warto łączyć wybrane, aby uzyskać jak najlepszy obraz stanu uzębienia.
Jaka powinna być idealna diagnostyka próchnicy?
Wyszczególniono kilka cech, które powinna posiadać idealna metoda diagnostyczna w przypadku zmian próchnicowych. Obejmuje ona następujące parametry:
- bezbolesność dla pacjenta – dzięki temu można ją stosować bez względu na wiek czy indywidualną wrażliwość, wielokrotnie;
- nieinwazyjność – dzięki temu jest maksymalnie bezpieczna, nawet dla kobiet w ciąży czy przewlekle chorych pacjentów;
- dokumentacja przebiegu – którą można dołączyć do kart pacjenta i tym samym mieć wgląd do ważnych informacji na dowolnym etapie leczenia;
- zrozumiała – pacjent musi wiedzieć co jest jego problemem;
- motywująca – dobrze wykonana diagnostyka powinna zmotywować pacjenta do leczenia i codziennej higieny jamy ustnej;
- skuteczna – przede wszystkim, wybrana metoda diagnostyczna powinna efektywnie i bezbłędnie diagnozować próchnicę, umożliwiając jednocześnie ocenę zaawansowania zmian.
Niekiedy nie jest możliwe spełnienie wszystkich tych kryteriów przez jedną metodę, stosuje się więc połączenie kilku.
Metody diagnostyki próchnicy
Przyszedł czas na przedstawienie wybranych metod diagnostyki próchnicy:
- badanie radiologiczne;
- ICDAS II;
- badanie fluorescencji.
Badanie radiologiczne polega na wykorzystaniu promieniowania rentgenowskiego celem prześwietlenia tkanek zębowych. Jest bezpieczne, ponieważ stosuje się małe, nieszkodliwe dawki promieniowania. Obraz cyfrowy można zanalizować wspólnie z pacjentem, aby uzyskać jego większą akceptację i lepszą współpracę przy realizacji planu leczenia. Badanie największą skuteczność wykazuje w przypadku zmian próchnicowych na powierzchniach stycznych. ICDAS II to kryteria, do których przydziela się pacjenta po ocenie wzrokowej stanu jamy ustnej. Skala ta dzieli zmiany próchnicowe na punktu od 0 (brak zmian) do 6 (bardzo rozległy ubytek z widoczną zębiną). Co ważne – obejmuje również zalecane metody terapeutyczne dla poszczególnych grup pacjentów.
Badania dowodzą, że kiedy na tkanki zęba skieruje się źródło czerwonego światła, wtedy zmiany próchnicowe w tkankach spowodują powstanie fluorescencji. Za wzrost fluorescencji odpowiadają bakterie próchnicowe wytwarzające protoporfiryny. Ten efekt wykorzystują różne specjalistyczne urządzenia diagnostyczne. Oczyszczone i zdrowe tkanki zębów nie generują fluorescencji, podczas gdy ubytki próchnicowe powodują wzrost fluorescencji proporcjonalny do głębokości ubytku. Inną metodą, z którą można spotkać się w gabinetach stomatologicznych jest badanie wrażliwości zęba.
Polecane produkty:
|
BIO Acerola - naturalna witamina C
Naturalna witamina C pozyskana została z ekologicznych upraw z owocu o nazwie Acerola. Jest standaryzowana co oznacza, że wyselekcjonowano tylko najwyższej jakości owoce, a z nich pozyskano ekstrakt. Dzięki temu ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Nowosielska A., Marciniak A., Zawadzka E., Nowoczesne metody diagnostyki próchnicy zębów, Nowa Stomatologia, 1/2003.
- Borczyk D., Próchnica zębów – diagnostyka i planowanie leczenia, Wydawnictwo Bestom, Łódź 2008.
