Złamanie korzenia zęba dotyczy najczęściej ludzi młodych, a uraz obejmuje najczęściej zęby przednie w szczęce. Częstość występowania złamań korzeni wzrasta w wieku 3-4 lat, w związku rozpoczęciem resorpcji fizjologicznej korzeni zębów siecznych i osłabieniem wytrzymałości korzenia. Złamanie korzenia obejmuje swoim zasięgiem cement, zębinę i miazgę. Może występować z przemieszczeniem lub bez przemieszczenia odłamanego fragmentu. W badaniu klinicznym koronowy fragment jest zazwyczaj ruchomy i przemieszczony.
Rodzaje złamania korzenia zęba
Obserwuje się złamania korzenia zęba:
- pionowe;
- skośne;
- poprzeczne.
Wśród wymienionych złamań poprzeczne spotykane są najczęściej i zazwyczaj najlepiej rokują.
Złamania pionowe i skośne
W tego typu urazach linia złamania przebiega najczęściej przez koronę i korzeń zęba. Są to złamania trudne do zdiagnozowania, a zdjęcia RTG wykonywane pod różnymi kątami nie zawsze pozwalają na ustalenie rozpoznania. Złamania pionowe i skośne rokują źle i jeśli dotyczą zęba jednokorzeniowego lub leczonego wcześniej kanałowo – wykonuje się ekstrakcję zęba. Linia złamania skośnego może również przebiegać wewnątrzzębodołowo. Jeżeli ten rodzaj urazu jest rozpoznany wcześnie i zastosuje się odpowiednie postępowanie, jest szansa na powodzenie leczenia.
Złamania poprzeczne
Rokowanie po złamaniu poprzecznym korzenia zęba wiąże się przede wszystkim ze stopniem przemieszczenia części koronowej oraz stopniem rozwoju korzenia zęba. Tego typu złamanie z minimalnym przemieszczeniem części koronowej rokuje pomyślnie w kontekście utrzymania zęba i zachowania jego żywotności. Najgorzej rokują złamania w środkowej części korzenia, które w znacznym stopniu zależą od stanu przyzębia.
Leczenie złamania korzenia zęba
Wybrane metody leczenia zależą ściśle od rodzaju złamania oraz jego dokładnego miejsca, dlatego wskazana jest wcześniejsza szczegółowa diagnostyka. Postępowanie lecznicze często polega na unieruchomieniu zęba i wyłączeniu go ze zgryzu na okres około 6-12 tygodni. W pierwszych dniach po urazie zaleca się dietę półpłynną, płukanie jamy zęba roztworem chlorcheksydyny i wizyty kontrolne po 4 i 8 tygodniach, 4 i 6 miesiącach, a następnie po roku. Zaleca się także wizytę kontrolną po 5 latach oraz okresowe badania żywotności miazgi.
W złamaniach wewnątrzębodołowych, zlokalizowanych w środkowej lub wierzchołkowej części korzenia, leczenie może przebiegać w różny sposób. Najlepsze efekty uzyskuje się jednak przy braku lub minimalnym przemieszczeniu części dokoronowej. Jeśli nastąpi większe przesunięcie fragmentów, wówczas w szparę złamania wnikają włókna tkanki łącznej.
Polecane produkty:
|
Kolagen naturalny
Kolagen do picia to naturalny produkt z opatentowaną formułą Peptiplus® hydrolizowanego kolagenu. Dzięki temu jest bardzo wysokiej wchłanialności ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Arabska-Przedpełska B., Pawlicka H., Współczesna endodoncja w praktyce, Wydawnictwo Bestom, Łódź 2011.
- Steciuk A., Emerich K., Urazy zębów – przegląd wytycznych postępowania na podstawie piśmiennictwa oraz opisu przypadków, Annales Academiae Medicae Gedanensis, 46/2016.
- Bruzda-Zwiech A., Ciesielska N., Szczepańska J., Zachowawcze postępowanie w przypadku złamania korzenia w mlecznym zębie siecznym – opis przypadku, Nowa Stomatologia, 4/2018.
