Implanty zębowe

Spis treści

Implanty zębowe są strukturami umożliwiającymi odtworzenie utraconego zęba. Tym samym zapewniają piękny uśmiech mimo ubytków. Sam implant stanowi podstawę całej rekonstrukcji, gdyż jest wszczepiany w lukę po wcześniejszym zębie, a na nim mocuje się koronę dopasowaną kolorystycznie do reszty uzębienia.

Implanty zębowe

Co to jest implantoprotetyka?

Implantoprotetyka oznacza posługiwanie się zabiegową procedurą implantacji w połączeniu z protetyczną rekonstrukcją uzębienia, przy czym liczba i rozmieszczenie wszczepów filarowych zależą od planu docelowego zaopatrzenia protetycznego.

Współczesna implantologia stwarza możliwości stosowania wszczepów we wszystkich typach braków zębowych – od ubytku pojedynczego zęba, przypadków wrodzonego braku zawiązków zębowych, do całkowitego bezzębia włącznie. Pacjenci mają do wyboru 2 rodzaje implantów – tytanowe oraz cyrkonowe. Cyrkonowe wybierane są częściej, ponieważ bardziej przypominają naturalną barwę zęba.

Zobacz również: Most protetyczny.

Kiedy można zastosować implanty zębowe?

Aby móc zastosować wszczepienie implantów zębowych spełnione muszą zostać odpowiednie warunki. Są to przede wszystkim:

  • dobry ogólny stan zdrowia pacjenta i brak miejscowych zmian patologicznych w jamie ustnej;
  • zakończony okres wzrostowy szczęki;
  • odpowiednia ilość i dobra jakość struktur kostnych;
  • dobra higiena jamy ustnej;
  • gotowość pacjenta do zaakceptowania ryzyka zabiegowego i współpracy w całym procesie rehabilitacyjnym.

Można przyjąć, że brak choćby jednego z tych parametrów jest czynnikiem ryzyka zmniejszającym szanse na uzyskanie pozytywnego wyniku leczenia.

Przeciwwskazania

W protetyce stomatologicznej podaje się obszerną listę względnych i bezwzględnych przeciwwskazań. W znacznym stopniu ograniczają one możliwość stosowania metody rekonstrukcji uzębienia na bazie wszczepów implantowych do struktur tkankowych szczęki i żuchwy. Do przeciwwskazań ogólnoustrojowych zalicza się głównie:

  • psychozy;
  • nierealne oczekiwania pacjentów;
  • nadużywanie narkotyków;
  • ogólny zły stan zdrowia.

Z kolei przeciwwskazaniami miejscowymi są:

  • anomalie morfologiczne szczęki;
  • poważne wady zgryzu;
  • nieodpowiednia jakość kości.

Wśród zaburzeń układu kostnego szczególnymi przeciwwskazaniami do implantacji są niekontrolowany wzrost szczęki i żuchwy oraz choroby o charakterze zwyrodnieniowym. Stosowanie implantów jest przeciwwskazane u pacjentów schorowanych, szczególnie z chorobami metabolicznymi, tkanki kostnej, krwi, psychicznymi, reumatycznymi oraz zaburzeniami odporności organizmu. Do przeciwwskazań względnych należą:

  • bruksizm;
  • mioartropatia;
  • znaczne zaniki kostne;
  • nieprawidłowa budowa anatomiczna szczęki;
  • czynne procesy zapalne.

O decyzji o podjęciu leczenia implantoprotetycznego zawsze jednak decyduje lekarz. Może się bowiem okazać, że u jednego pacjenta z bruksizmem czynność ta będzie niemożliwa do wykonania, natomiast inny pacjent z tą samą dolegliwością będzie mógł mieć wszczepiony implant.

Implanty zębowe – wszczepianie

Przed przystąpieniem do zabiegu pacjent powinien być poddany dokładnym oględzinom i należy przeprowadzić z nim wywiad z naciskiem na choroby ogólnoustrojowe i miejscowe. Po zbadaniu jamy ustnej lekarz stomatolog kwalifikuje pacjenta do leczenia implantoprotetycznego lub proponuje inne, alternatywne metody leczenia. Już na pierwszej wizycie pacjent zostanie poinformowany o szczegółowym planie leczenia, jego przebiegu oraz konieczności przestrzegania zasad higieny czy harmonogramu wizyt kontrolnych.

Następnie pacjent jest poddawany licznym badaniom – często wykonuje się OB, badanie ogólne moczu, morfologię krwi itd. Konieczne jest również przygotowanie pod względem stomatologiczno-protetycznym, które bierze pod uwagę sanację jamy ustnej, wyciski i modele diagnostyczne czy analizę i rejestrację warunków okluzji.

Czas trwania wszczepiania pojedynczego implantu nie przekracza 1 godziny, zwykle wynosi 30 minut. Po podaniu znieczulenia miejscowego lekarz nacina dziąsło i przygotowuje przestrzeń na wprowadzenie śruby. Gdy przestrzeń jest gotowa, lekarz wprowadza śrubę i zaszywa ranę. Pacjent musi się zgłosić na zdjęcie szwów po ponad tygodniu. Po zabiegu organizm potrzebuje dużo czasu, aby się zregenerować i przyjąć nowy materiał. Może to potrwać nawet do kilku miesięcy.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Majewski S., Współczesna protetyka stomatologiczna, Wydawnictwo Urban&Partner, Wrocław 2014.
  2. Spiechowicz E., Protetyka stomatologiczna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2013.
  3. Drago C., Peterson T., Implanty dentystyczne, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2014.
Szukaj
Kategorie
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Aktualności

Najpopularniejsze w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *