Nadmanganian potasu

Spis treści

Nadmanganian potasu (łac. kalii permanganas, kalium hypermanganicum) jest nieorganicznym związkiem chemicznym, solą potasową kwasu nadmanganianowego. To często wykorzystywany odczynnik w laboratoriach chemicznych, jak również substancja lecznicza i mająca zastosowanie w różnych branżach przemysłu.

Nadmanganian potasu

Nadmanganian potasu – charakterystyka

Nadmanganian potasu to związek chemiczny o wzorze sumarycznym KMnO4 i masie molowej 158,04 g/mol. Ma bardzo charakterystyczny wygląd – to kryształy o zabarwieniu ciemnofioletowym i metalicznym połysku, które mogą przybierać formę płynną. W warunkach naturalnych jest jednak ciałem stałym. Wykazuje silne właściwości utleniające, a reakcja ta zależy głównie od pH roztworu. W roztworach kwaśnych ulega redukcji do bezbarwnego lub bladoróżowego roztworu manganu (II). Z kolei w roztworach słabo zasadowych i neutralnych redukuje się do tlenku manganu (IV). Ze względu na trwałość, łatwość manipulacji i silne własności utleniające, omawiany związek znalazł zastosowanie w rozmaitych dziedzinach.

Nadmanganian potasu – zastosowanie

Nadmanganian potasu wykorzystywany jest jako:

  • silny utleniacz w reakcjach chemicznych (np. w laboratoriach, na studiach nauk ścisłych, przy wykonywaniu analiz chemicznych celem wykrywania jonów redukujących);
  • substrat do produkcji tlenu w reakcji z wodą utlenioną lub poprzez silne ogrzanie go;
  • środek do produkcji sztucznej mgły i w pirotechnice amatorskiej;
  • związek kluczowy dla licznych pokazów magicznych – zmieszanie wody z odrobiną nadmanganianu potasu sprawia, że przybiera ona zabarwienie czerwonego wina. Ponowne przelanie „wina” do innego naczynia, w którym znajduje się kilka kropli reduktora, sprawia, że czerwona barwa natychmiast znika.

Najważniejsze znaczenie związek ten ma jednak dla współczesnej medycyny.

Nadmanganian potasu w medycynie

Nadmanganian potasu wykazuje właściwości bakteriobójcze i grzybobójcze już w stężeniu 0,05%. Przyrządza się z niego roztwory, które następnie aplikuje się bezpośrednio na skórę w przypadku ropiejących ran, wrzodów, infekcji bakteryjnych i grzybiczych, powikłań podczas gojenia się ran pooperacyjnych i pourazowych. Roztworem tym można ponadto płukać jamę ustną i gardło, także w przypadku różnego rodzaju infekcji. Produkt nie nadaje się jednak do przemywania oczu oraz do spożycia.

Wielokrotne roztworu nadmanganianu potasu może wywołać silne podrażnienie i zabarwiać skórę na brązowo. Podczas stosowania go na błony śluzowe jamy ustnej może wystąpić nieprzyjemny posmak w ustach, przebarwienia na zębach, przebarwienia błon śluzowych, nudności oraz wymioty. Wdychanie oparów roztworu nadmanganianu potasu może prowadzić do powstawania obrzęków dróg oddechowych.

Jak używać nadmanganian potasu w medycynie?

Z omawianego związku przygotowuje się roztwory. W tym celu należy zmieszać około 100 mg związku (przeważnie jest to 1 tabletka) w szklance przegotowanej i chłodnej wody. Po zmieszaniu roztworem tym można nasączać gazy lub kompresy i przykładać do skóry, lub płukać jamę ustną i gardło, pamiętając, aby nie przełykać go. Nadmanganian potasu można również dodać do kąpieli – kilka lub maksymalnie kilkanaście kryształków (ewentualnie 2 tabletki) rozpuszcza się w wannie z wodą, a następnie przebywa w tej wodzie maksymalnie 3-4 minuty.

Nadmanganian potasu – zatrucie

Preparaty zawierające nadmanganian potasu powinny być stosowane uważnie, zgodnie z zaleceniami lekarza. To wciąż związek będący solą manganu, czyli metalu ciężkiego. To ważny pierwiastek dla zachowania zdrowia – jest niezbędny do regulacji poziomu glukozy, ciśnienia tętniczego, wzmacniania odporności. Jednak wszystko to w odpowiednich ilościach. Nadmiar manganu lub manganianu potasu jest toksyczny zwłaszcza dla układu nerwowego (gromadzi się w mózgu, wywołując działanie neurotoksyczne i niszcząc struktury nerwowe). Objawy zatrucia przypominają nieco objawy w przebiegu choroby Parkinsona. Są to:

  • hipotonia;
  • drżenia mięśniowe;
  • sztywność mięśniowa;
  • bradykinezja;
  • ślinotok;
  • hipofonia.

Uszkodzeniu ulega przede wszystkim ciało prążkowane i gałka blada, a nie istota czarna, jak ma to miejsce w przebiegu choroby Parkinsona. Dzięki temu z łatwością można rozpoznać oba problemy zdrowotne.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Kozubski W., Choroby układu nerwowego, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2004.
  2. Schweda E., Chemia nieorganiczna, Wydawnictwo MedPharm, Wrocław 2014.
Szukaj
Kategorie
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Aktualności

Najpopularniejsze w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *