Klasyfikacja ubytków według Mounta i Hume’a

Spis treści

Klasyfikacja ubytków według Mounta i Hume’a dotyczy zmian próchnicowych. Porównując do innych klasyfikacji, obejmuje ona nie tylko ich umiejscowienie, ale również stopień zaawansowania. W efekcie zakwalifikowanie ubytku do danej grupy sugeruje jednocześnie diagnozę i nakierowuje na optymalny sposób postępowania leczniczego.

Klasyfikacja ubytków według Mounta i Hume'a

Klasyfikacja ubytków według Mounta i Hume’a

Klasyfikacja składa się z dwóch części. Pierwsza wyróżnia 3 miejsca i odnosi się do lokalizacji ubytków próchnicowych. Są to miejsca:

  • 1 – bruzdy i wszelkie zagłębienia anatomiczne na powierzchniach zgryzowych zębów bocznych, przedsionkowych zębów trzonowych dolnych oraz językowych zębów trzonowych górnych i siekaczy górnych;
  • 2 – powierzchnie styczne wszystkich zębów poniżej punktu stycznego;
  • 3 – obszar przyszyjkowy w 1/3 przydziąsłowej łącznie z odsłoniętymi powierzchniami korzeni zębów.

Z kolei druga część klasyfikacji odnosi się do stopnia zaawansowania zmiany. Obejmuje pięć następujących stadiów:

  • 0 – zmiana początkowa wykazuje jeszcze charakter odwracalny oraz posiada zachowaną ciągłość szkliwa. W niektórych przypadkach może się pojawić zmiana przezierności;
  • 1 – przerwana ciągłość szkliwa, minimalna utrata zębiny tuż przy granicy szkliwno-zębinowej;
  • 2 – umiarkowane zmiany w zębinie (jednocześnie pozostaje duża ilość zdrowych tkanek umożliwiająca zachowanie integralności pozostałej części korony i sprostanie obciążeniom okluzyjnym);
  • 3 – ubytek szkliwa i zębiny przekraczający 1/3 zewnętrznej części zębiny, osłabiona struktura zęba zagrażająca odłamaniem fragmentów zęba;
  • 4 – znaczna utrata tkanek twardych (np. odłamanie guzka, brzegu siecznego, krawędzi zgryzowej).

W rozpoznaniu podaje się obydwa parametry. Odnosząc się do pierwszego (lokalizacja ubytków) podaje się skrót Si, zaś odnosząc się do drugiego skrót Sta. Przykładowo, wynik Si2/Sta2 opisuje umiejscowienie ubytków na powierzchni stycznej w 2 stadium zaawansowania. Dzięki temu stomatolog otrzymuje dokładną informację na temat lokalizacji próchnicy i jej intensywności, dzięki czemu może podjąć niezbędne leczenie.

Zobacz również: Próchnica korzenia.

Zalety klasyfikacji wg Mounta i Hume’a

Klasyfikacja ubytków według Mounta i Hume’a jest powszechnie stosowana i lubiana w środowisku medycznym. Posiada wiele zalet, które przemawiają za jej popularnością. Jedną z nich jest możliwość zdiagnozowania zmian już na etapie plamy próchnicowej, dzięki czemu można podjąć leczenie profilaktyczne – lakowanie lub remineralizację.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Piątowska D., Stomatologia zachowawcza, Wydawnictwo BESTOM DENTOnet, Łódź 2010.
  2. Mariańska I., Gontarz W., Pędzisz M., Turska-Szybka A., Olczak-Kowalczyk D., Rozpoznawanie i stopień zaawansowania zmian próchnicowych na powierzchniach stycznych zębów mlecznych, Dental and Medical Problems, 1/2015.
Szukaj
Kategorie
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Aktualności

Najpopularniejsze w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *