Mięśnie języka to bardzo ważne, choć często zapominane struktury. To one warunkują wybitną ruchomość języka i umożliwiają przyjmowanie pokarmów czy wyraźne mówienie. Mięśnie języka dzieli się na 2 podstawowe grupy.
Mięśnie języka – podział
Jak wspomniano, mięśnie języka dzielimy na 2 podstawowe grupy i są to:
- mięśnie wewnętrzne języka;
- mięśnie zewnętrzne języka.
Omawiając mięśnie języka należy wspomnieć o ważnej strukturze, którą jest przegroda języka. To cienka blaszka tkanki łącznej dzieląca trzon języka na 2 połowy – prawą i lewą. Przegroda ta posiada sierpowaty kształt i nie dochodzi ani do powierzchni języka, ani do jego końca. Do niej jednak dochodzą włókna mięśnia poprzecznego języka.
Ponadto w obrębie grzbietu i trzonu języka większość mięśni języka przyczepia się do mocnej warstwy łącznotkankowej, zwanej rozcięgnem języka. Rozcięgno języka łączy się ściśle z mięśniówką i błoną śluzową, która jest nieprzesuwalna wobec rozcięgna.
Mięśnie wewnętrzne języka
Zwane są również mięśniami własnymi języka. Do tej grupy należą mięśnie:
- podłużny języka górny;
- podłużny języka dolny;
- poprzeczny języka;
- pionowy języka.
Mięsień podłużny górny i dolny języka biegną analogicznie wzdłuż górnej i dolnej jego powierzchni. Górny rozpoczyna się i kończy na rozcięgnie języka, natomiast dolny biegnie pomiędzy mięśniami zewnętrznymi języka. Bez względu na lokalizację, oba skracają i pogrubiają język.
Mięsień poprzeczny języka zaczyna się na przegrodzie języka, splata z włóknami mięśnia pionowego i kończy w błonie śluzowej brzegu języka. Włókna znajdujące się w okolicy nasady języka wybiegają częściowo poza język łącząc się z włóknami mięśnia podniebienno-językowego. Jest to nieparzysty mięsień języka. Pełni takie same funkcje jak mięśnie opisane wyżej.
Mięsień pionowy dolny języka przebiega w końcu i w bocznych częściach trzonu języka. Zaczyna się i kończy w błonie śluzowej górnej i dolnej powierzchni języka. Odpowiada za spłaszczanie, poszerzanie i delikatne wydłużanie języka.
Współdziałanie wszystkich opisanych wyżej mięśni własnych języka jest niezwykle ważne. Powodują one bowiem zmianę kształtu języka, przy czym zwykle współpracują przynajmniej 2 mięśnie, działając w przeciwnym kierunku do odpowiednich antagonistów.
Mięśnie zewnętrzne języka
W tej grupie znajdują się mięśnie zaczynające się i kończące w języku, czyli 3 mięśnie:
- bródkowo-językowy;
- gnykowo-językowy;
- rylcowo-językowy.
Mięsień brókowo-językowy jest największym mięśniem języka. Rozpoczyna się na guzku górnym kolca bródkowego żuchwy. Następnie jego włókna rozbiegają się wachlarzowato. Ostatecznie obydwa mięśnie są rozdzielone przegrodą języka. Napięcie tych mięśni zapobiega zapadaniu się języka, zwłaszcza podczas snu.
Mięsień gnykowo-językowy zaczyna się na bocznej części trzonu kości gnykowej oraz na jej rogach większych. Dalej biegnie ku górze i do przodu, po czym dochodzi do bocznej części rozcięgna języka. W tym miejscu splata się z włóknami mięśnia rylcowo-językowego. Mięsień gnykowo-językowy pociąga grzbiet języka ku dołowi i cofa do jamy ustnej wyciągnięty język.
Mięsień rylcowo-językowy rozpoczyna się na wyrostku rylcowatym i na więzadle rylcowo-gnykowym. Odpowiada za pociąganie języka ku tyłowi i ku górze. Ponadto, łącznie z pozostałymi mięśniami aktywuje się podczas połykania.
Unaczynienie mięśni języka
Naczynia tętnicze mięśni języka stanowią gałęzie tętnicy językowej:
- tętnica głęboka języka;
- gałęzie grzbietowe języka;
- tętnica podjęzykowa.
Język jest dodatkowo zaopatrywany drobnymi gałązkami tętnicy twarzowej oraz gardłowej wstępującej. Przebieg żył języka odpowiada na ogół przebiegowi tętnic. Żyła językowa uchodzi do żyły szyjnej wewnętrznej lub do żyły twarzowej.
Naczynia chłonne mięśni języka, wśród których wyróżnia się tylne, boczne i przednie, uchodzą do węzłów chłonnych podżuchwowych i podbródkowych oraz do węzłów szyjnych głębokich.
Unerwienie mięśni języka
Nerwem ruchowym mięśni języka jest nerw podjęzykowy, z kolei nerwami czuciowymi są:
- nerw językowy;
- nerw językowo-gardłowy;
- nerw błędny.
Wrażenia smakowe przewodzi struna bębenkowa, nerw językowo-gardłowy i nerw krtaniowy górny.
Bibliografia
- Łasiński W., Anatomia głowy dla stomatologów, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1993.
Polecane produkty:
|
Naturalny koenzym Q10
Koenzym Q10 bioalgi to naturalny produkt, uzupełniający niedobory tej ważnej dla organizmu substancji. Jest to czysty izomer trans, taki sam jak występuje w ciele człowieka. Dzięki temu posiada bardzo wysoką biodostępność (wchłanialność) ... Zobacz więcej... |
