Recesja dziąseł

Spis treści

Recesja dziąseł to nieprawidłowości śluzówkowo-dziąsłowe polegające na dowierzchołkowym przesunięciu brzegu dziąsła brzeżnego względem połączenia szkliwno-cementowego. Stanowią punkt wyjściowy do rozwoju dalszych patologii, w tym bardzo poważnych. Zaobserwowano, że częściej występują u mężczyzn, niż u kobiet.

Recesje dziąsłowe

Z czego wynika recesja dziąseł?

Etiologia omawianej patologii jest złożona i wieloczynnikowa. Nie określono głównego powodu jej rozwoju. Wyróżniać można jednak czynniki:

  • anatomiczne – między innymi grubość i kształt kości, cienki biotyp dziąsła, wąska strefa dziąsła skeratynizowanego;
  • patologiczne – obecność płytki bakteryjnej, urazy mechaniczne związane ze szczotkowaniem, przebyte leczenie ortodontyczne, wady zgryzu;
  • jatrogenne – nieprawidłowo wykonane stałe bądź ruchome uzupełnienia protetyczne oraz wypełniania, będące przyczyną bezpośrednich urazów w obrębie szerokości biologicznej lub pośrednio zwiększają akumulację płytki bakteryjnej.

Za podstawowy czynnik powodujący recesję dziąsła uznaje się jednak obecność płytki bakteryjnej, która wywołuje stan zapalny. Stan zapalny obejmujący samo dziąsło lub niekiedy i kość wyrostka zębodołowego wpływa negatywnie na położenie przyczepu łącznotkankowego. W efekcie powoduje to powstanie patologicznych kieszonek. Jeśli dołączymy do tego nieprawidłowe szczotkowanie zębów (zbyt silne dociskanie szczoteczki, twarde włosie szczoteczki czy stosowanie abrazyjnych past) oraz czynniki anatomiczne, rozwój recesji dziąsła jest już wysoce prawdopodobny.

Objawy recesji dziąseł

Wyróżnia się 4 podstawowe klasy recesji dziąseł:

  • I – recesja nie dochodzi do linii śluzówkowo-dziąsłowej, jednocześnie nie stwierdza się utraty tkanek w przestrzeniach międzyzębowych. Na tym etapie można oczekiwać jeszcze całkowitego wyleczenia;
  • II – recesja dochodzi do wspomnianej linii lub nawet ją przekracza, jednak pomimo tego nie towarzyszy jej utrata tkanek w przestrzeniach międzyzębowych. Również tutaj można spodziewać się pełnego wyleczenia;
  • III – recesja dochodzi do linii jak w przypadku II, jednak towarzyszy temu utrata przyczepu łącznotkankowego na przestrzeniach międzyzębowych i/lub nieprawidłowe ułożenie zęba. W tym wypadku można oczekiwać jedynie częściowego pokrycia recesji;
  • IV – recesja przekracza już linię śluzówkowo-dziąsłową, czemu towarzyszy znaczna utrata kości lub tkanek miękkich w przestrzeniach międzyzębowych. Dodatkowo wadliwe położenie zęba jest już tak zaawansowane, że uniemożliwia osiągnięcie pokrycia korzenia.

Na podstawie występujących objawów można więc ustalić stopień recesji, a tym samym i najlepsze możliwe leczenie. Bardzo ważne jest szybkie wdrożenie postępowania stomatologicznego, ponieważ do konsekwencji omawianej patologii zalicza się między innymi:

Recesje dziąseł należy jak najszybciej leczyć, ponieważ cofające się dziąsła niestety nie odrastają. Innymi słowy, proces jest nieodwracalny.

Recesja dziąseł – leczenie

Wprawdzie cofające się dziąsła nie powrócą już na swoje miejsce, to jednak istnieje kilka skutecznych metod leczenia, szczególnie w pierwszych stadiach choroby. Leczeniem i profilaktyką recesji dziąseł zajmuje się periodontologia. To właśnie specjalista wybiera najbardziej optymalną metodę leczenia. Do popularnych zalicza się pokrycie recesji za pomocą materiału kompozytowego, wygładzenie powierzchni korzenia zęba i usunięcie kamienia oraz przeszczep dziąsła. Do przeszczepu wykorzystuje się tkanki innej części jamy ustnej, np. podniebienia. Ta metoda wykorzystywana jest przy zaawansowanych recesjach dziąseł.

Oczywiście, podstawą leczenia i dalszej profilaktyki jest prawidłowa higiena jamy ustnej. Stomatolog z pewnością udzieli wszystkich informacji na ten temat, co jest jednak najważniejsze – zęby powinniśmy myć delikatnie, nie dociskając zbyt silnie szczoteczki do powierzchni zębów. Należy wybrać odpowiednią pastę do zębów, regularnie korzystać z płukanek oraz dobrać szczoteczkę do własnych potrzeb. Ważne jest na przykład to, aby jej włosie było zaokrąglone, a nie ostro zakończone.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Kozłowski Z., Konopka T., Karolewska E., Mendak M., Szulc M., Występowanie recesji dziąseł u studentów pierwszego i ostatniego roku stomatologii, Dental and Medical Problems, 2/2003.
  2. Wyrębek B., Plakwicz P., Analiza klasyfikacji recesji dziąsłowych pod kątem oceny przewidywalności leczenia chirurgicznego, Twój Przegląd Stomatologiczny, 11/2015.
  3. Skurska A., Dolińska E., Załęska P., Podlewski Ł., Pietruska M., Pietruski J., Etiologia recesji – przegląd piśmiennictwa, Journal for Dentists, 5/2016.
Kategorie
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Aktualności

Najpopularniejsze w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *