Zatoki sitowe (łac. cellulae ethmoidales) to najmniejsze ze wszystkich zatok przynosowych. Innymi są zatoki szczękowe, zatoki czołowe oraz zatoki klinowe. Tak naprawdę nie są właściwymi przestrzeniami pneumatycznymi o typie zatok, lecz są utworzone przez 6-10 komórek sitowych, niewielkich jamek w obrębie kości sitowej. Diagnostyką i leczeniem wszelkich problemów związanych z zatokami sitowymi zajmuje się lekarz otorynolaryngolog.
Zatoki sitowe – anatomia
Wszystkie zatoki przynosowe stanowią pneumatyczne przestrzenie zlokalizowane w kościach twarzoczaszki, połączone z jamą nosową. Są wpukleniami błony śluzowej wrośniętymi od jamy nosowej w otaczające kości (od których biorą swe nazwy). Rozwijają się u człowieka już podczas życia płodowego, zaś największe rozmiary osiągają w drugiej dekadzie życia. Dość charakterystyczne są zatoki sitowe, które znaleźć można w obrębie kości sitowej. Tworzy je od 6 do 10 komórek sitowych, czyli niewielkich jamek, wyścielonych od wewnątrz błoną śluzową i przedzielonych cienkimi blaszkami kostnymi. Podobnie jak ma to miejsce w przypadku pozostałych zatok przynosowych, wypełnia je powietrze.
Zatoki sitowe – funkcje
Zatoki sitowe (oraz wszystkie inne typy zatok przynosowych) pełnią różne istotne funkcje. Sprawiają, że czaszka jest lekka, odporna na urazy, co pomaga w ochronie mózgu i pozostałych ważnych struktur anatomicznych w obrębie głowy. Uczestniczą w tworzeniu rezonansu dźwiękowego, modulują i wzmacniają dźwięki głosowe. Wspierają też wymianę cieplną między powietrzem a krwią, dzięki czemu (wraz z jamą nosową) chłodzą mózgowie.
Zatoki sitowe czynnie uczestniczą w wymianie gazowej, jako że ogrzewają i nawilżają powietrze wydychane przez nos. To właśnie dzięki nim przemienia się ono w nasyconą parę o temperaturze 36 stopni i tym samym może bezpiecznie być transportowane do dalszych odcinków dróg oddechowych. Wydzielina produkowana przez zatoki sitowe nawilża nabłonek, jak również zbiera zanieczyszczenia. Ruch rzęsek okrywających komórki nabłonka migawkowego wpływa na przymusowe wydalanie wydzieliny z zatok przez wąskie ujścia, które znajdują się w zewnętrznych jamach nosa.
Unerwienie zatok sitowych
Wszystkie zatoki przynosowe są otwarte do jamy nosowej i unerwione przez gałęzie nerwu trójdzielnego (V).
Unaczynienie zatok sitowych
Jama nosowa, a więc i okoliczne zatoki, jest unaczyniona tętniczo przez gałęzie tętnicy ocznej oraz gałęzie tętnicy szczękowej.
Polecane produkty:
|
Kwas hialuronowy
Kwas hialuronowy bioalgi to naturalny produkt z fermentacji roślinnej, dzięki czemu biodostępność jest na bardzo wysokim poziomie. Kwas hialuronowy działa głównie na takie struktury jak włosy, skóra, oczy, stawy, dziąsła ... Zobacz więcej... |
|
Kolagen naturalny
Kolagen do picia to naturalny produkt z opatentowaną formułą Peptiplus® hydrolizowanego kolagenu. Dzięki temu jest bardzo wysokiej wchłanialności ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, Tom I, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
- Michalik M., Laskus-Perendyk A., Diagnostyka i leczenie zatok szczękowych w aspekcie leczenia implantologicznego, Nowa Stomatologia, 1/2011.
