Analiza cefalometryczna odnosi się do szczegółowej oceny pomiarów głowy. Cefalometria początkowo służyła ortopedom szczękowym do analizy wzorców wzrostu twarzowej części czaszki. Z biegiem czasu wskazania do jej stosowania zaczęły się poszerzać – współcześnie ma ogromne znaczenie w ortodoncji.
Zastosowanie analizy cefalometrycznej
Obecnie analizę cefalometryczną wykorzystuje się do:
- diagnostyki wad zgryzu;
- planowania leczenia ortodontycznego, chirurgicznego i protetycznego;
- radiologicznej oceny wieku kostnego pacjentów.
Dzięki dokładnym pomiarom głowy i jej poszczególnych elementów ortodonta jest w stanie podjąć najlepszą dla pacjenta decyzję odnośnie planu leczenia. Może optymalnie dobrać aparat ortodontyczny oraz przewidzieć szacowany czas jego noszenia.
Zobacz również: Aparat ortodontyczne estetyczny.
Na czym polega analiza cefalometryczna?
Współcześnie analizy cefalometrycznej dokonuje się na podstawie zdjęć rentgenowskich. Stosuje się odpowiednie systemy, które w uproszczeniu polegają na wyznaczeniu punktów, linii oraz kątów gnato- i kraniometrycznych. Celem jest uzyskanie szeregu pomiarów czaszki pacjenta. Każda z analiz posiada własny klucz interpretacyjny oraz możliwy zakres odchyleń.
Podstawowym narzędziem jest tu radiografia cefalometryczna, której początek sięga 1934 roku. Radiologiczne zdjęcia cefalometryczne wymagają precyzyjnego usytuowania pacjenta względem aparatury rentgenowskiej. Służy do tego cefalostat zbudowany z oliwek usznych i wspornika nosowego (stabilizuje głowę podczas ekspozycji). Zdjęcia cefalometryczne można wykorzystać w trzech projekcjach:
- bocznej;
- tylno-przedniej;
- osiowej.
W stomatologii największe znaczenie ma projekcja boczna. Głowa pacjenta pozostaje unieruchomiona w cefalostacie w pozycji, w której płaszczyzna frankfurcka znajduje się w położeniu równoległym do płaszczyzny podłogi, a zęby ustawione są w zwarciu centralnym. Współcześnie wszelkie pomiary wykonywane są za pomocą specjalnych programów komputerowych pozwalających na bardzo dokładną ocenę przypadku.
Zobacz również: Wskaźnik Ponta.
Czym jest płaszczyzna frankfurcka?
Zgodnie z definicją, jest to płaszczyzna prostopadła do płaszczyzny pośrodkowej, w której zlokalizowane są najważniejsze punkty czaszki człowieka, m.in. górny brzeg skrawka ucha czy najniższy punkt kostnej krawędzi oczodołu. Gwarantuje bardzo dobrą widoczność obu profilów czaszki. Płaszczyznę frankfurcka zatwierdzono w 1884 roku na zjeździe antropologów we Frankfurcie nad Menem (stąd nazwa).
Polecane produkty:
|
Kolagen naturalny
Kolagen do picia to naturalny produkt z opatentowaną formułą Peptiplus® hydrolizowanego kolagenu. Dzięki temu jest bardzo wysokiej wchłanialności ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Czajkowski M., Kuć J., Sierpińska T., Zastosowanie cefalometrii w protetyce stomatologicznej – przegląd piśmiennictwa, Protetyka Stomatologiczna, 1/2019.
- Sobieska E., Widmańska-Grzywaczewska A., Cefalometria w diagnostyce ortodontycznej – historia i teraźniejszość, Forum Ortodontyczne, 2/2019.
- Williams S., Loster B., Zracjonalizowana Cefalometria Systemu Kracovia (CSK), Journal of Stomatologica, 4/2012.
- Parulska-Guzewicz J., Ocena warunków anatomicznych twarzowej części czaszki oraz zmian wewnątrzustnych u pacjentów z całkowitymi obustronnymi rozszczepami podniebienia pierwotnego i wtórnego przed wdrożeniem leczenia ortodontcyznego, Gdańsk 2016.
