Analiza paralelometryczna

Spis treści

Analiza paralelometryczna wykonywana jest zawsze podczas projektowania protez szkieletowych oraz protez częściowych płytowych osiadających. Ma na celu zbadanie i dokładne przeanalizowanie kształtu pola protetycznego. Za sporządzenie właściwej analizy paralelometrycznej odpowiadają doświadczeni pracownicy laboratorium protetycznego.

Analiza paralelometryczna

Cel analizy paralelometrycznej

Omawianą analizę wykonuje się głównie celem ustalenia odpowiedniego miejsca przebiegu klamer. To kluczowe, gdyż klamra w protezie musi utrzymać ją w jamie ustnej pacjenta mimo działających sił związanych z mówieniem czy żuciem pokarmów. Najistotniejszą funkcją analizy paralelometrycznej jest odnalezienie najkorzystniejszego toru wprowadzenia protezy na podłoże. Aby było to możliwe kluczowe są 4 czynności wykonywane w przebiegu analizy paralelometrycznej:

  • I – poszukiwanie powierzchni retencyjnych i prowadzących;
  • II – ustalenie podłoża powierzchni pośrednich oraz stwierdzenie istnienia (lub braku istnienia) powierzchni wprowadzających;
  • III – badanie jakości wykrytych powierzchni klamrowych;
  • IV – badanie nachylenia bocznych powierzchni wyrostka zębodołowego.

Tor wprowadzenia i powierzchnie klamrowe ocenia się względem stałego punktu odniesienia, zwanego osią analizatora.

Zobacz również: Rodzaje protez zębowych.

Na czym polega analiza paralelometryczna?

Analizę paralelometryczną przeprowadza się przy pomocy urządzenia zwanego paralelometrem bądź klamrografem. Składa się ono z ruchomego stolika wzbogaconego mechanizmem kulkowym, umożliwiającym przesuwanie nim w różnych kierunkach. Stolik jest również wyposażony w ruchome ramię pozwalające na właściwą analizę.

Czynność rozpoczyna się umieszczeniem modelu protezy na ruchomej podstawce, a następnie instaluje się analizator w ruchomym ramieniu urządzenia. Analizator jest metalowym pręcikiem, którym dotykając poszczególnych części badanego modelu, ustawionego pod różnymi kątami, szuka się optymalnego toru wprowadzania protezy. Co więc uznaje się za optymalny tor? Jest to taki tor, który umożliwia swobodne, bezproblemowe wprowadzanie protezy na podłoże mimo istnienia podcieni. Gdy specjalista odnajdzie właściwe położenie protezy blokuje stolik w tej pozycji. Następnie wyjmuje analizator, zamieniając go na grafitowy pręcik.

Grafitem obrysowuje się każdy ząb filarowy, tworząc zarys każdej jego wypukłości. W późniejszym czasie na podstawie tak stworzonego zarysu powstanie obraz do przebiegu ramion retencyjnych i stabilizujących klamry. Jednocześnie należy obrysować wyrostki zębodołowe, aby w późniejszym czasie móc przeprowadzić łuk językowy. Po zakończeniu analizy paralelometrycznej rozpoczyna się etap projektowania protezy idealnej dla danego pacjenta.

Wzorcowy tor wprowadzenia protezy

Cechy wzorcowego toru wprowadzenia protezy prezentują się następująco:

  • na wszystkich zębach filarowych pojawiają się powierzchnie klamrowe retencyjne i prowadzące klasycznie, umożliwiające wykonanie projektu klamer samodzielnych;
  • droga wprowadzania protezy jest wystarczająco długa;
  • pojawiają się powierzchnie klamrowe pośrednie o odpowiednich wymiarach lub możliwe jest przeprowadzenie części pośrednich ramion retencyjnych naddziąsłowych w prawidłowej odległości od zęba oporowego i wyrostka zębodołowego;
  • powierzchnie klamrowe zlokalizowane na zębach oporowych w odcinku przednio-bocznym znajdują się w mniej widocznych miejscach;
  • możliwe jest korzystne usytuowanie języka oraz zaprojektowanie łuku zębowego w kontakcie z powierzchniami zębów oporowych w każdym miejscu jego przebiegu.

W praktyce protezę można zaprojektować również wtedy, gdy jeden bądź więcej powyższych warunków nie zostaną spełnione. Także wtedy istnieje możliwość stworzenia prawidłowego projektu odpowiadającego potrzebom pacjenta.

Kto wykonuje analizę paralelometryczną?

Za wykonanie analizy paralelometrycznej odpowiada technik dentystyczny. To osoba, która ukończyła studia na kierunku techniki dentystycznej. Dzięki temu otrzymuje kwalifikacje do wykonywania prac techniczno-dentystycznych, polegających na projektowaniu i obróbce protez dentystycznych w pracowni protetycznej.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Boczkowska J., Technik dentystyczny. Wykonywanie protez szkieletowych, Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007.
  2. Spiechowicz E., Protetyka stomatologiczna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2008.
Kategorie
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Aktualności

Najpopularniejsze w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *