Septoplastyka

Spis treści

Septoplastyka to zabieg z zakresu otolaryngologii, mający na celu korektę skrzywienia przegrody nosowej. Może być uzupełniony konchoplastyką, czyli zmniejszeniem objętości przerośniętych małżowin nosowych dolnych. Wykonuje się go w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym, w zależności od wieku, stanu zdrowia i preferencji pacjenta.

Septoplastyka

Wskazania do septoplastyki

W warunkach fizjologicznych przegroda nosowa powinna przebiegać wzdłuż środka nosa. Gdy jest nierówna i w większym stopniu zachodzi na jeden z otworów nosa, może zwężać go i tym samym utrudniać prawidłowe oddychanie. To zaś jest czynnikiem ryzyka m.in. nawracających stanów zapalnych oraz przewlekłych schorzeń zatok. Najczęściej skrzywienie przegrody nosa wynika z nieprawidłowości tkanki chrzęstnej. Do pozostałych konsekwencji skrzywień przegrody nosa należą m.in.:

Zadaniem septoplastyki jest przede wszystkim poprawa drożności nosa, a więc zwiększenie komfortu oddychania oraz lepszą wentylację wszystkich zatok przynosowych. W efekcie zabieg zmniejsza intensywność chrapania oraz objawy bezdechu sennego. Bardzo często septoplastykę wykonuje się również ze względów estetycznych. Operacja nosa może zmienić jego wygląd i strukturę, w tym kąt pomiędzy nosem i górną wargą, kształt czubka nosa oraz zwężenie szerokości nozdrzy.

Septoplastyka – jak przebiega?

W momencie zakwalifikowania się do zabiegu pacjent otrzymuje wszystkie niezbędne informacje dotyczące przebiegu zabiegu, znieczulenia, ewentualnych powikłań oraz postępowania po zabiegu. Pierwszym etapem jest wspomniane znieczulenie – może być ogólne lub miejscowe. Po jego zadziałaniu chirurg może przystąpić do czynności operacyjnych. Septoplastyka polega na wycięciu nieprawidłowych fragmentów tkanek bądź przebudowie struktur celem odtworzenia prawidłowych warunków anatomicznych.

Istnieje wiele metod zabiegowych, wśród których jedną z częściej wykonywanych jest metoda podśluzówkowego wycięcia przegrody nosa wg Killiana. Zbędną chrząstkę odseparowuje się od błony śluzowej nosa, a następnie wycina niepotrzebne fragmenty i zakłada szwy. Równie popularna jest rekonstrukcja przegrody nosa z dostępu szczękowo-przysiecznego według Cottle’a.

Powikłania po zabiegu

Po wykonaniu septoplastyki mogą pojawić się pewne powikłania. Najczęściej nie są groźne i dotyczą:

  • krwawienia wymagającego zmiany tamponady na nową;
  • dolegliwości bólowych nosa i jego okolic;
  • krwiaków na podniebieniu;
  • obrzęku wargi górnej;
  • ropni przegrody nosa;
  • niedrożności otwartej (tzw. zespół pustego nosa);
  • nieprzyjemnego zapachu z nosa.

Znacznie rzadziej pojawiają się masywne krwawienia czy deformacje nosa zewnętrznego z zapadnięciem się grzbietu nosa. Takie konsekwencje są wyjątkowo poważne, jednak częstotliwość ich występowania jest minimalna.

Postępowanie po zabiegu

Pooperacyjna niedrożność nosa utrzymuje się do 3 tygodni po operacji, co jest naturalną reakcją organizmu na nowe warunki. W tym czasie należy unikać nadmiernej aktywności fizycznej i wydmuchiwania nosa (aby nie zwiększać ryzyka krwawień pooperacyjnych). Zaleca się irygację zatok zgodnie z zaleceniami lekarza oraz przyjmowanie przepisanych leków. Chociaż septoplastyka nie jest skomplikowanym zabiegiem, należy mieć na uwadze skutki uboczne oraz fakt, że nigdy nie ma 100% pewności do co jej efektów.

Septoplastyka – przeciwwskazania

Nie każdy kwalifikuje się do zabiegu korekty krzywej przegrody nosowej. Do najczęściej pojawiających się przeciwwskazań zaliczamy:

  • zaburzenia krzepnięcia krwi;
  • infekcje w obrębie twarzoczaszki o podłożu bakteryjnym, wirusowym lub grzybiczym;
  • ostre stany zapalne zatok obocznych;
  • nasilone zmiany zanikowe błony śluzowej nosa;
  • zły stan zdrowia wskutek poważnych, przewlekłych chorób ogólnoustrojowych.

Decyzję o wykonaniu zabiegu podejmuje lekarz. W razie choroby czy gorszego samopoczucia należy wstrzymać się od wykonania zabiegu i odczekać do momentu wyzdrowienia.

Zobacz również: Genioplastyka.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Szczepański M., Barotrauma zatok przynosowych, Podwodny świat, 3 (119).
  2. Niemczyk K., Jurkiewicz D., Składzień J., Stankiewicz C., Szyfter W., Otorynolaryngologia Kliniczna, Wydawnictwo Medipage, Warszawa 2014.
  3. Okła S., Chirurgiczna rehabilitacja głosu po całkowitej laryngektomii, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2007.
Szukaj
Kategorie
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Aktualności

Najpopularniejsze w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *