Martwica kości szczękowych to poważna dolegliwość najczęściej związana z długotrwałym przyjmowaniem określonych leków. Daje silne dolegliwości bólowe, a jej przebieg może być przewlekły i powikłany. Na szczęście martwicę kości szczękowych można leczyć zachowawczo – w tym celu należy jak najszybciej zgłosić się do stomatologa.
Z czego wynika martwica kości szczękowych?
Najczęściej wyróżnia się:
- osteoradionekrozę (po rentgenoterapii okolicy głowy i szyi);
- osteonekrozę w przebiegu kortykosteroidoterapii;
- osteonekrozę w przebiegu osteomyelitis.
Stosunkowo niedawno przedstawiono informacje na temat nowego typu martwicy kości szczękowych — martwicy związanej ze stosowaniem bisfosfonianów. Uznaje się, że to właśnie stosowanie tego typu leków (zawierających azot) jest najczęstszą przyczyną omawianego schorzenia. Dodatkowo warto wyszczególnić także czynniki ryzyka, które wpływają na wystąpienie dolegliwości:
- przebyte ekstrakcje zębów;
- próchnica i inne choroby zębów;
- choroba nowotworowa, głównie rak piersi i szpiczak mnogi;
- stany zapalne przyzębia;
- nadmierne spożywanie alkoholu;
- częste palenie papierosów;
- starszy wiek – na 1 dekadę życia ryzyko martwicy wzrasta o 9%;
- płeć żeńska – martwica kości szczękowych aż 8-krotnie częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn.
Pewien wpływ mają również czynniki genetyczne, choć nie zostało to dokładnie udokumentowane.
Martwica kości szczękowych – objawy
Martwica związana ze stosowaniem bisfosfonianów jest rzadkim stanem charakteryzującym się klinicznie odsłonięciem obszaru kości żuchwy, szczęki lub podniebienia, niegojącym lub gojącym się źle przez okres 6–8 tygodni. Miejsce ma ubytek błony śluzowej jamy ustnej. Bardzo rzadko martwica może dotyczyć również podniebienia. Ponadto klinicznie patologię dzieli się na 3 typy:
- I – ubytek błony śluzowej jamy ustnej z odsłonięciem kości, przy czym zmiana nie daje objawów i nie ma cech infekcji;
- II – zmiana jest bolesne, przy czym posiada dodatkowo cechy infekcji;
- III – objawom z powyższych stopni towarzyszy przetoka lub rozległa osteoliza.
Stopień I i II jesteśmy w stanie leczyć zachowawczo, jednak w stopniu III konieczne jest leczenie operacyjne polegające na resekcji martwiczo zmienionych tkanek. W 2/3 przypadków zajęta jest żuchwa, zaś szczęka jedynie w 1/3.
Zobacz również: Wpływ antybiotyków na zęby.
Martwica kości szczękowych – leczenie
Patologię w I i II stopniu leczymy farmakoterapią i odpowiednią higieną jamy ustnej. Wcześniej konieczne jest chirurgiczne zaopatrzenie rany, po czym otrzymuje się zalecenia płukania jamy ustnej roztworem chloroheksydyny. Jednocześnie warto przyjmować antybiotyki i środki przeciwbólowe.
Zobacz również: Chirurgia stomatologiczna.
Polecane produkty:
|
Kolagen naturalny
Kolagen do picia to naturalny produkt z opatentowaną formułą Peptiplus® hydrolizowanego kolagenu. Dzięki temu jest bardzo wysokiej wchłanialności ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Panaś M., Zaleska M., Pełka P., Martwica kości szczękowych będąca wynikiem stosowania leków z grupy bisfosforanów, Reumatologia, 3/2010.
- Litwiniuk M., Staszkiewicz A., Martwica kości szczęk po długotrwałym stosowaniu bisfosforanów, Onkologia w Praktyce Klinicznej, 6/2007.
- Drozdzowska B., Martwica żuchwy, Endokrynologia Polska, 1/2011.
