Wskaźnik BEWE (ang. Basic Erosive Wear Examination) to system oceny zaawansowania zmian patologicznych zębów, którego wynik odnosi się do skategoryzowanych poziomów ryzyka zmian i określonego postępowania terapeutycznego. Przykładem zastosowania wskaźnika BEWE jest ocena intensywności erozji szkliwa u pacjentów narażonych na działanie kwasów pochodzenia endogennego i egzogennego.
Wskaźnik BEWE – charakterystyka
Niedawno zaczęto poszukiwać wskaźników idealnych, służących do oceny erozji szkliwa. W 2007 roku odbyły się warsztaty „Current erosion indices – flawed or valid?”, na których omówiono obecne narzędzia do diagnostyki erozji. W trakcie dyskusji stworzono nowy system oceny erozji – wskaźnik BEWE. Jest to wskaźnik 4-stopniowy, z pomocą którego ocenie poddaje się wszystkie powierzchnie zębów z wyjątkiem trzecich zębów trzonowych.
Ocena następuje w odpowiednich kategoriach:
- kod 0 – brak erozji;
- kod 1 – początkowa, niewielka utrata struktury szkliwa;
- kod 2 – wyraźna zmiana z utratą twardych tkanek obejmującą poniżej 50% powierzchni;
- kod 3 – zmiana z utratą twardych tkanek powyżej 50% powierzchni zęba.
W kategorii 2 i 3 nierzadko obserwuje się odsłonięcie zębiny. Oceny dokonuje się w odniesieniu do 6 sekstantów uzębienia:
- sekstant pierwszy – zęby 17-14;
- sekstant drugi – zęby 13-23;
- sekstant trzeci – zęby 24-27;
- sekstant czwarty – zęby 37-34;
- sekstant piąty – zęby 33-43;
- sekstant szósty – zęby 44-47.
Ocenia się powierzchnie wszystkich zębów w poszczególnych sekstantach, jednak zapisuje wyłącznie najwyższą wartość oceny erozji występującą w danym sekstancie. Dalszym krokiem jest zsumowanie uzyskanych wartości ze wszystkich sekstantów, czego wynik stanowi wartość skumulowaną.
Wskaźnik BEWE – interpretacja
Wskaźnik BEWE determinuje poziom ciężkości ryzyka erozji, a wyniki mogą prezentować się następująco:
- brak ryzyka – wartości 2 i poniżej;
- małe ryzyko – wartości 3-8;
- umiarkowane ryzyko – wartości 9-13;
- duże ryzyko – wartości 14 i powyżej.
Dla poszczególnych poziomów ryzyka jest określone odpowiednie postępowanie terapeutyczne. Należy jednak pamiętać, że wskaźnik BEWE nie może być jedynym narzędziem diagnostycznym erozji szkliwa. Należy dodatkowo wykonać dokładne badanie stomatologiczne wraz z oceną nadwrażliwości zębów, a uzupełniająco również RTG zębów.
Pozostałe wskaźniki erozji szkliwa
Wskaźnik BEWE jest jedynie uzupełniającym narzędziem diagnostycznym, nierzadko wykorzystywanym w połączeniu z innymi znanymi wskaźnikami. Są nimi między innymi:
- system punktowy starcia zębów – cyfry od 0 do 3 opisują intensywność starcia powierzchni zębowych, gdzie wartość 3 odnosi się do całkowitej utraty szkliwa na powierzchni oraz odsłonięcie zębiny i/lub miazgi zęba;
- wskaźnik O’Sullivana – litery od A do F opisują lokalizację ognisk erozji na powierzchni zęba, natomiast cyfry 1, 2, 3, 4, 5 i 9 odnoszą się do ciężkości zmiany zaobserwowanej na najbardziej zajętym zębie;
- wskaźnik O’Briena – dwukrotnie ocenia się zęby z wykorzystaniem cyfr 0, 1, 2, 3 i 9. Te od 0 do 3 odnoszą się najpierw do głębokości zmiany, później do wielkości zmiany. Cyfra 9 opisuje brak możliwości oceny.
Na koniec warto przytoczyć definicję erozji szkliwa. Erozją szkliwa nazywamy powierzchowną utratę tkanek twardych zęba wskutek długotrwałego działania kwasów. Kwasy te mogą pochodzić zarówno z pożywienia, jak i być konsekwencją chorób ogólnoustrojowych. Zmiany erozyjne zalicza się do ubytków niepróchnicowego pochodzenia – przyczyną rozpuszczania szkliwa nie są bakterie, co ma miejsce w przypadku próchnicy. Przy erozji szkliwa kluczowe znaczenie ma wczesna interwencja stomatologiczna.
Polecane produkty:
|
Kolagen naturalny
Kolagen do picia to naturalny produkt z opatentowaną formułą Peptiplus® hydrolizowanego kolagenu. Dzięki temu jest bardzo wysokiej wchłanialności ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Kaczmarek U., Sołtan E., Ocena erozji zębów pochodzenia endogennego i egzogennego za pomocą wskaźnika BEWE, Dental and Medical Problems, 1/2011.
- Kaczmarek U., Harłukowicz K., Częstość i uwarunkowania występowania erozji zębów w wieku rozwojowym, Nowa Stomatologia, 2/2014.
- Przybyszewska-Pardak S., Groch M., Loster J., Wieczorek A., Diagnostyka erozji, przegląd stosowanych wskaźników, Protetyka Stomatologiczna, 69/2019.
