Tętnica szyjna wewnętrzna

Spis treści

Tętnica szyjna wewnętrzna (łac. arteria carotis interna) zaopatruje przednią część mózgowia, oko i jego narządy dodatkowe oraz wysyła gałęzie do czoła i nosa.

Jak przebiega tętnica szyjna wewnętrzna?

Tętnica szyjna wewnętrzna posiada swój początek na wysokości górnego brzegu chrząstki tarczowatej oraz w przedłużeniu tętnicy szyjnej wspólnej. Następnie lekko falowanym przebiegiem kieruje się ku górze do otworu zewnętrznego kanału tętnicy szyjnej zlokalizowanego na podstawie czaszki.

W swoim początkowym odcinku w obrębie trójkąta tętnicy szyjnej układa się ona bocznie i delikatnie ku dołowi od tętnicy szyjnej zewnętrznej. Z kolei w swoim dalszym przebiegu biegnie przez cały kanał tętnicy szyjnej, po czym w bruździe tętnicy szyjnej na trzonie kości klinowej przechodzi przez zatokę jamistą. Dalej biegnie ku górze i ulega podziałom na gałązki końcowe. W rezultacie takiego przebiegu można wyróżnić 2 główne części tętnicy szyjnej wewnętrznej:

  • część szyjną;
  • część głowową.

Szyjna stanowi przedłużenie tętnicy szyjnej wspólnej i prowadzi do dolnej powierzchni części skalistej kości skroniowej. Tylko niewielki jej odcinek początkowy znajduje się w trójkącie tętnicy szyjnej, po czym krzyżuje ona od tyłu brzusiec tylny mięśnia dwubrzuścowego i mięśnia rylcowo-gnykowego. Ostatecznie wstępuje do przestrzeni przygardłowej. Część szyjna oddaje odgałęzienia.

Część głowowa przebiega przez podstawę czaszki zataczając po drodze kilka krzywizn. Pierwsza ma miejsce u wejścia do kanału tętnicy szyjnej, druga – u jego wyjścia. Kolejne krzywizny lokalizują się obok przysadki mózgowej i w jamie podpajęczynówkowej.

Zobacz również: Płyn mózgowo-rdzeniowy.

Odgałęzienia tętnicy szyjnej wewnętrznej

Końcowy odcinek omawianego naczynia oddaje wielkie gałęzie do mózgu i oka, natomiast w kanale tętnicy szyjnej oraz zatoce jamistej odgałęziają się od tętnicy wyłącznie drobne naczynka do jamy bębenkowej, opony twardej, przysadki mózgowej i do sąsiednich nerwów. Dodatkowo tętnica szyjna wewnętrzna oddaje zatem następujące gałęzie:

  • szyjno-bębenkową;
  • kanału skrzydłowego;
  • zatoki jamistej;
  • tętnicę oczną – ta z kolei oddaje swoje odgałęzienia, w tym tętnicę środkową siatkówki i tętnicę łzową.

Po odgałęzieniu się tętnicy ocznej z końcowego odcinka tętnicy szyjnej wewnętrznej odchodzą 4 gałęzie, które kierują się do mózgowia i zaopatrują je wspólnie z tętnicą kręgową. Są to tętnice:

  • łącząca tylna;
  • naczyniówkowa wraz ze swoimi gałęziami końcowymi;
  • przednia mózgu;
  • środkowa mózgu.

Ostatecznie wszystkie gałęzie zaopatrujące mózgowie dochodzą do opony miękkiej i rozgałęziają się na jej powierzchni w jamie podpajęczynówkowej.

Zobacz również: Opony mózgowe.

Koło tętnicze mózgu

Tętnice mózgowe pochodzące z tętnicy szyjnej wewnętrznej oraz z tętnicy kręgowej na podstawie mózgu zespalają się ze sobą w charakterystyczny sposób. W efekcie powstaje tak zwane koło tętnicze mózgu. Częściami mózgowia objętymi tym kołem są:

  • blaszka krańcowa;
  • guz popielaty;
  • skrzyżowanie wzrokowe;
  • ciała suteczkowate;
  • istota dziurkowana tylna.

Głównym celem koła tętniczego mózgu jest unaczynienie tych ważnych struktur zlokalizowanych w obrębie mózgowia.

Co unaczynia tętnica szyjna wewnętrzna?

Zasięg tętnicy szyjnej wewnętrznej jest bardzo duży. Zaopatruje ona mózgowie (wspólnie z tętnicą kręgową), gałkę oczną oraz całą zawartość oczodołu, w tym również mięśnie, gruczoł łzowy czy tkankę łączną. Ponadto unaczynia:

  • powieki;
  • oponę twardą przedniego dołu czaszki;
  • błonę śluzową jamy nosowej i zatok przynosowych;
  • skórę i mięśnie okolicy czołowej;
  • nasadę nosa zewnętrznego.

Jak zatem widać, jest to niezwykle ważna tętnica w ciele człowieka. Po podwiązaniu tętnicy szyjnej wewnętrznej często występują zaburzenia mózgowe. W efekcie, podwiązanie, zwłaszcza w podeszłym wieku, często ma wynik śmiertelny.

Jak unerwiona jest tętnica szyjna wewnętrzna?

W części szyjnej omawiane naczynie jest unerwione stosunkowo skąpo. Dochodzą tutaj gałązki zwoju szyjnego górnego oraz nerwu językowo-gardłowego. Z kolei w obrębie czaszki zawdzięcza ona unerwienie głównie nerwowi szyjno-tętniczemu wewnętrznemu. Odchodzi on od zwoju szyjnego górnego. Ponadto nerw ten wytwarza dokoła tętnicy szyjnej wewnętrznej splot szyjno-tętniczy wewnętrzny.

Warto wiedzieć, że dochodzą tutaj również gałęzie pochodzące od zwoju trójdzielnego oraz od nerwu skalistego większego, będącego gałęzią nerwu twarzowego.

Bibliografia

  1. Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, tom III, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.


Polecane produkty:
Kategorie
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Aktualności

Najpopularniejsze w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *