Zębiak jest łagodnym guzem nowotworowym manifestującym się jako zniekształcenie wyrostka zębodołowego oraz przebiegającym z zatrzymaniem zęba stałego. Należy do grupy guzów o typie malformacji rozwojowych tkanek twardych zęba. Najczęściej lokalizuje się w szczęce nad koronami niewyrzniętych zębów lub pomiędzy korzeniami tych już wyrzniętych.
Jak powstaje zębiak?
Zębiaki rozwijają się wskutek zaburzeń podziału listewki zębowej. Najczęściej u dzieci w wieku 10-14 roku życia, choć wiek nie jest tutaj żadnym wyznacznikiem. Nie ustalono dokładnych przyczyn powstawania tego nowotworu, jednak uważa się, że stoją za nim przeważnie wady genetyczne. U osób zdrowych zębiak może się rozwinąć wskutek zakażenia lub urazu. Wyróżnić można 3 rodzaje zębiaków:
- I – mieszany – jak wskazuje nazwa, składa się on z mieszanki szkliwa, zębiny i miazgi;
- II – włókniakozębiak szkliwiejący – zwykle rozwija się w tylnej części szczęk, a brak podjęcia leczenia skutkuje stopniowym niszczeniem kości;
- III – złożony – buduje go torebka, wewnątrz której znajduje się guz.
Bez względu na rodzaj i przyczynę powstawania zębiaka, należy jak najszybciej rozpocząć leczenie.
Objawy zębiaków
Budowa histologiczna zębiaka obejmuje szkliwo, zębinę i cement, a w niektórych przypadkach także miazgę zęba. Zmiany dobrze odgraniczają się od kości i często nie dają żadnych dolegliwości. Prowadzi to do ich późnego wykrywania, czego konsekwencją są:
- zaburzenia wyrzynania zębów stałych;
- nieprawidłowe ustawienie zębów;
- zatrzymanie zębów w kości;
- przemieszczenia zębów.
Bardzo rzadko mogą pojawić się objawy takie jak ból i stan zapalny. Ból jest charakterystyczny dla sytuacji, gdy zębiak jest już rozwinięty. Zwłaszcza, jeśli uciska na nerw trójdzielny.
Rozpoznanie zębiaka
Zębiaki zazwyczaj nie są rozpoznawane na podstawie obrazu klinicznego, ponieważ nie powodują dolegliwości – przynajmniej na początkowym etapie ich rozwoju. Diagnostyka nie jest jednak trudna. Wystarczy wykonać zdjęcie pantomograficzne (niekiedy dodatkowo zdjęcie zgryzowe). Może się zdarzyć, że zębiak zostanie mylnie uznany za torbiel i odwrotnie. Wszelkie wątpliwości rozwiewa badanie histopatologiczne.
Zębiak – leczenie
Zębiak jest chorobą, której nie jesteśmy w stanie zwalczyć lekami, czyli farmakologicznie. Konieczna jest interwencja chirurgiczna, podczas której lekarz usuwa zębiaka wraz z otaczającą go torebką. Dzięki temu nie ma ryzyka, że zębiak rozwinie się ponownie. Następnie wycięta struktura wysyłana jest do laboratorium, do dokładnych badań histopatologicznych.
Zabieg jest bezbolesny, przeprowadza się go w znieczuleniu miejscowym. Jeśli zostanie wykonany stosunkowo szybko, umożliwi zębom prawidłowy rozwój i nie spowoduje poważnych konsekwencji zdrowotnych. Jeśli jednak zębiak zostanie rozpoznany bardzo późno, konieczne może być leczenie protetyczne – należy odbudować kość zęba i wykorzystać odpowiednie implanty.
Polecane produkty:
|
Naturalny koenzym Q10
Koenzym Q10 bioalgi to naturalny produkt, uzupełniający niedobory tej ważnej dla organizmu substancji. Jest to czysty izomer trans, taki sam jak występuje w ciele człowieka. Dzięki temu posiada bardzo wysoką biodostępność (wchłanialność) ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Gnatek A., Osica P., Janas-Naze A., Postępowanie chirurgiczne u pacjentki z zębiakiem zestawnym szczęki – opis przypadku, Journal of Education, Health and Sport, 7/2017.
- Studziński M., Jędrusik-Pawłowska M., Mazur M., Samad R., Zębiak – guz zębopochodny, Magazyn Stomatologiczny, 10/2014.
- Karolak D., Lange J., Leczenie interdyscyplinarne (chirurgiczno-ortodontyczne) zębiaka zestawnego związanego z zatrzymanym stałym siekaczem bocznym żuchwy – opis przypadku, Nowa Stomatologia, 1/2018.
