Hiperteloryzm

Spis treści

Hiperteloryzm (łac. hipertelorismus) to pojęcie opisujące szerokie rozstawienie oczodołów, co obserwuje się w przebiegu rozmaitych zespołów wrodzonych. Przyczyny takiej anomalii anatomicznej nie są jednak znane. Rozstawienie oczodołów diagnozuje się mierząc odległość między źrenicami. Korekcję tej wady można wykonać chirurgicznie, jest jednak skomplikowana i wiąże się z wysokim ryzykiem powikłań.

Hiperteloryzm (łac. hipertelorismus)

Hiperteloryzm – przyczyny

Hiperteloryzm może stanowić izolowaną anomalię lub wchodzić w skład zespołów chorobowych, takich jak:

I wielu innych. Zdarza się, choć znacznie rzadziej, że szerokie rozstawienie oczodołów rozwija się wtórnie jako konsekwencja urazu mechanicznego twarzy. Choć wciąż nie wiadomo, dlaczego w życiu płodowym dochodzi do zaburzeń w wykształcaniu się twarzoczaszki, wymienia się kilka teorii. Do najpopularniejszych należą:

Zrośnięcie szwów czaszkowych prowadzi również do niedorozwoju środkowo-twarzowego (hipoplazja) i zwężenia czaszki (kraniostenoza).

Hiperteloryzm – objawy

Hiperteloryzm diagnozuje się mierząc odległość między źrenicami, ewentualnie między wewnętrznymi ścianami oczodołów. Przesunięte są jedynie podstawy oczodołów, natomiast położenie i odległość pomiędzy szczytami oczodołów pozostają bez zmian. Wartości prawidłowe prezentują się następująco:

  • 45-54 mm – do 2. roku życia;
  • około 63 mm – okolice 14. roku życia i osoby dorosłe, ponieważ w tym wieku rozstaw oczodołów stabilizuje się i pozostaje już niezmienny przez całe życie.

Hiperteloryzm jest sporą wadą estetyczną, wpływającą niekorzystnie na prezencję twarzoczaszki. To jednak nie wszystkie konsekwencje zbyt szerokiego rozstawienia oczodołów. Charakterystyczne są również:

  • niedomykalność szpar powiekowych;
  • nadmierne wysychanie oczu, uczucie piasku pod powiekami;
  • zaburzenia w produkcji łez;
  • zaburzenia ruchomości gałek ocznych;
  • zez rozbieżny.

Mogą pojawić się różnego rodzaju wady wzroku, jednak nie są one charakterystyczne dla samego hiperteloryzmu i mogą mieć różną postać.

Hiperteloryzm – leczenie

Hiperteloryzm można wprawdzie leczyć drogą zabiegów chirurgicznych, są jednak one bardzo skomplikowane i wymagają współpracy lekarzy wielu specjalności. Najczęściej wykonuje się operację metodą Tessiera. Polega ona na nacięciu kości dookoła podstawy oczodołu i przecięciu szczytu kości w bezpośredniej lokalizacji otworu nerwu wzrokowego i szczeliny oczodołowej górnej. Przy okazji wycina się nadmiar poszerzonych tkanek w okolicy międzyoczodołowej. Umożliwia to zbliżenie oczodołów i ustawienie w prawidłowej pozycji.

Doraźnie warto stosować nawilżające krople do oczu, a ewentualne wady wzroku koryguje się za pomocą okularów korekcyjnych. U niektórych pacjentów rozważa się laserową korekcję wzroku. Jednak jest to zależne od ich stanu zdrowia i oczekiwań.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Bryl A., Mrugacz M., Othman J., Bakunowicz-Łazarczyk A., Hiperteloryzm jako wspólny objaw wielu zespołów uwarunkowanych genetycznie, Magazyn Lekarza Okulisty, 7/2013.
  2. Mackiewicz A., Choroby genetycznie uwarunkowane, Wydawnictwo UM Poznań, Poznań 2020.
Kategorie
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Aktualności

Najpopularniejsze w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *