Terapia cranio-sacralna

Spis treści

Terapia cranio-sacralna jest nowoczesną techniką stosowaną w fizjoterapii i osteopatii. Obejmuje zapewnienie odpowiedniego rytmu i przepływu płynu mózgowo-rdzeniowego, co ma istotne znaczenie we wszystkich procesach związanych z prawidłowym funkcjonowaniem organizmu. Terapia ta polega na pracy manualnej w obrębie głowy, kręgosłupa, miednicy i całej klatki piersiowej.

 

Co to jest terapia czaszkowo-krzyżowa?

Terapia czaszkowo-krzyżowa zaliczana jest do technik osteopatycznych, głównie jako terapia stymulująca. W swojej zaawansowanej formie obejmuje pracę z emocjami. W pewnym sensie jest również postacią psychoterapii tkankowej. Szczególnie tkanki łącznej, która wykazuje zdolność przechowywania traumatycznych przeżyć. Terapia cranio-sacralna jest holistyczna, zajmuje się ciałem fizycznym, umysłem i duszą. Jej wpływ na organizm wynika ze zdolności samoregulacji. Ponieważ tkanka łączna – między innymi powięzie – łączy wszystko, omawiana terapia mobilizuje do lepszej pracy wszystkie narządy i struktury, w których ta tkanka się znajduje. W efekcie poprawia ona krążenie w naczyniach i ukrwienie narządów.

Terapia czaszkowo-krzyżowa polega na bardzo delikatnej manipulacji i uciskaniu w obrębie:

  • czaszki;
  • klatki piersiowej;
  • przepony;
  • miednicy;
  • kości krzyżowej.

Celem takich manipulacji jest rozluźnienie struktur łącznotkankowych, których napięcie może przyczynić się do wielu problemów zdrowotnych. Po wykorzystaniu technik tej terapii poprawiają się funkcje układów: oddechowego, nerwowego i krążenia. Dodatkowo powracają naturalne siły samouzdrawiające organizm.

Cele terapii cranio-sacralnej

Omawiana terapia skupia się na kilku obszarach oddziaływania na organizm człowieka. Jej głównymi celami i założeniami są:

  • przywrócenie prawidłowego, fizjologicznego obiegu płynu mózgowo-rdzeniowego;
  • wykrycie ewentualnych dysproporcji w czaszce, ocena szwów czaszkowych;
  • przywrócenie prawidłowej ruchomości kości czaszki;
  • poprawa mobilności i sprawności ośrodkowego układu nerwowego;
  • odszukanie ewentualnych restrykcji powięziowych i zlikwidowanie ich.

Celem terapii cranio-sacralnej jest nie tylko oddziaływanie w obrębie głowy i kręgosłupa. To baza, na której się pracuje, jednak korzyści odnotowuje się również w dalszych częściach ciała. Ważnym elementem tej terapii jest praca z przeponą i miednicą. Dobrym uzupełnieniem zastosowania tej terapii będzie także terapia wisceralna.

Wskazania do terapii cranio-sacralnej

Kiedy fizjoterapeuta może zastosować terapię cranio-sacralną? Otóż głównymi wskazaniami są:

  • nerwice;
  • nadpobudliwość, nadruchliwość w przypadku dzieci;
  • zaburzenia snu;
  • dysleksje;
  • dolegliwości psychosomatyczne, czyli występujące bez konkretnej przyczyny;
  • bóle głowy, przewlekłe migreny;
  • bóle kręgosłupa, także przewlekłe;
  • zaburzenia menstruacji, w tym bolesne miesiączkowanie;
  • zaburzenia koncentracji;
  • moczenie nocne u dzieci;
  • jąkanie się, tiki;
  • zaburzenia trawienia;
  • alergie;
  • wady postawy;
  • autyzm;
  • trudności w nauce, zwłaszcza u dzieci;
  • dysfunkcje stawów skroniowo-żuchwowych, bruksizm.

Terapię czaszkowo-krzyżową można wykonać także jako element przygotowujący do porodu. Wówczas jej celem będzie zrelaksowanie pacjencji, rozluźnienie miednicy, wpływ na oddech oraz ewentualnie likwidację dolegliwości ciążowych. W przypadku kobiet ciężarnych przed przystąpieniem do terapii należy uzyskać zgodę lekarza ginekologa, który prowadzi ciążę.

Przeciwwskazania do terapii cranio-sacralnej

Terapia czaszkowo-krzyżowa nie zawsze może być wykonana, choć zalicza się ją do bezpiecznych i skutecznych metod. Wśród przeciwwskazań do jej wykonania znajdują się przede wszystkim:

  • wodogłowie bezkomorowe;
  • niewygojone rany w obrębie czaszki i miejsc, z którymi chcemy pracować;
  • ostre stany zapalne, w tym choroby reumatyczne w fazie ostrej;
  • gorączka;
  • świeże kontuzje – do 2 dni po urazie;
  • przepuklina rdzenia przedłużonego;
  • guzy w obrębie czaszki;
  • nowotwory, zwłaszcza w obrębie głowy;
  • tętniaki;
  • udar w początkowej fazie – zarówno niedokrwienny, jak i krwotoczny.

Przed wykonaniem terapii należy dokładnie zdiagnozować pacjenta i ocenić jego stan fizyczny. W razie podejrzeń, że terapia nie powinna być wykonana, warto skierować takiego pacjenta na dodatkowe badania.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Miszewski W., Miszewska A., Nowoczesne metody fizjoterapii – terapia czaszkowo-krzyżowa, Medycyna Rodzinna, 3/2014.
  2. Przyjemska B., Terapia czaszkowo-krzyżowa, Wydawnictwo Studio Astropsychologii, Białystok 2011.
Szukaj
Kategorie
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Aktualności

Najpopularniejsze w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *