Tętnica szyjna zewnętrzna (łac. arteria carotis externa) pod względem budowy ścian należy do naczyń typu mięśniowego. Jedynie w jej początkowym odcinku zaznacza się typ sprężysty.
Jak przebiega tętnica szyjna zewnętrzna?
Już na samym początku swojego przebiegu tętnica szyjna zewnętrzna zaczyna oddawać gałęzie boczne. Rozpoczyna się na poziomie górnego brzegu chrząstki tarczowatej, gdzie wychodzi spod przedniego brzegu mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego. Na obszarze trójkąta tętnicy szyjnej przykrywa ją mięsień szeroki szyi wraz z blaszką powierzchowną powięzi szyi. Tuż przed dojściem do kąta żuchwy krzyżuje ona od tyłu brzusiec tylny mięśnia dwubrzuścowego oraz mięsień rylcowo-gnykowy. Następnie tętnica szyjna zewnętrzna zakreśla słaby łuk. W dole zażuchwowym krzyżuje po stronie bocznej więzadło rylcowo-żuchwowe, mięsień rylcowo-gardłowy oraz mięsień rylcowo-językowy. Wszystkie te struktury oddzielają tętnicę szyjną zewnętrzną od tętnicy szyjnej wewnętrznej.
Tętnica szyjna zewnętrzna kończy się w dole zażuchwowym ku tyłowi od szyjki żuchwy, mniej więcej na wysokości otworu słuchowego zewnętrznego. To właśnie w tym miejscu, kończąc się, dzieli się na swoje gałęzie końcowe: tętnicę szczękową oraz tętnicę skroniową powierzchowną.
Gałęzie tętnicy szyjnej zewnętrznej
Biorąc pod uwagę lokalizacje miejsc odejścia poszczególnych odgałęzień oraz ich początkowy przebieg odróżnia się gałęzie przednie, tylne i przyśrodkowe. Do gałęzi przednich zalicza się następujące tętnice:
- tarczową góną;
- językową;
- twarzową.
Gałęzią przyśrodkową jest tylko jedno naczynie, tętnica gardłowa wstępująca. Z kolei do gałęzi tylnych zalicza się tętnice:
- potyliczną;
- uszną tylną.
Obie gałęzie końcowe tworzą tętnicę skroniową powierzchowną oraz tętnicę szczękową. Z ośmiu gałęzi omawianej tętnicy pięć pierwszych rozpoczyna się zwykle w obrębie trójkąta tętnicy szyjnej, między rozdwojeniem tętnicy szyjnej wspólnej a mięśniem dwubrzuścowym. Natomiast trzy ostatnie rozpoczynają się w dole zażuchwowym.
Obszar zaopatrywania
Tętnica szyjna zewnętrzna zaopatruje:
- okolicę potyliczną głowy;
- cały szkielet twarzy wraz z jego częściami miękkimi;
- oponę twardą;
- ucho środkowe i ucho zewnętrzne;
- trzewia szyi: język, gardło, krtań, gruczoł tarczowy;
- ściany jamy ustnej i częściowo ściany jamy nosowej;
- zatokę szczękową.
Podsumowując, zasięg tętnicy szyjnej zewnętrznej obejmuje szyję (wspólnie z tętnicą podobojczykową), a także całą głowę z wyjątkiem mózgowia, oka i ucha wewnętrznego.
Jak unerwiona jest tętnica szyjna zewnętrzna?
Omawiana tętnica jest bogato unerwiona, co umożliwia bardzo żywą grę naczynioworuchową w obrębie twarzy. Dokoła tętnicy wytwarza się splot nerwowy szyjno-tętniczy zewnętrzny, którego włókna pochodzą głównie ze zwoju szyjnego górnego. Oprócz tego dochodzą do niej drobne gałęzie za pośrednictwem innych nerwów, np. w obrębie ślinianki przusznej są to włókna z nerwu uszno-skroniowego i nerwu twarzowego.
Bibliografia
- Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, tom III, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
Polecane produkty:
|
Naturalny koenzym Q10
Koenzym Q10 bioalgi to naturalny produkt, uzupełniający niedobory tej ważnej dla organizmu substancji. Jest to czysty izomer trans, taki sam jak występuje w ciele człowieka. Dzięki temu posiada bardzo wysoką biodostępność (wchłanialność) ... Zobacz więcej... |
