Ropnie okołomigdałkowe stanowią jedno z najczęściej obserwowanych powikłań anginy, choć mogą wystąpić również w innym mechanizmie patologicznym. Mianem tym określa się skupiska ropy znajdujące się między torebką otaczającą migdałek podniebienny, a mięśniem zwieraczem górnym gardła. Problem wymaga leczenia, a zwykle jest nim starannie dobrana antybiotykoterapia.
Ropnie okołomigdałkowe
Ropień okołomigdałkowy to inaczej zbiornik treści ropnej lokalizujący się w przestrzeni okołomigdałkowej. Najczęściej manifestuje się:
- gorączką;
- bólem gardła pojawiającym się po jednej stronie;
- powiększeniem węzłów chłonnych kąta żuchwy;
- szczękościskiem;
- mową kluskowatą;
- trudnościami w przełykaniu zarówno pokarmu, jak i śliny.
Bardzo ważne jest wczesne rozpoczęcie leczenia takiego ropnia, ponieważ bagatelizowanie problemu może przyczyniać się do dalszego szerzenia się problemu – zwykle do głębiej umiejscowionych tkanek głowy i szyi oraz śródpiersia górnego. W badaniu zazwyczaj obserwuje się ostre zapalenie migdałków podniebiennych z widocznymi nalotami na ich powierzchni, a także uwypuklenie okolicy okołomigdałkowej po jednej ze stron.
Wyróżnia się przy tym trzy podstawowe rodzaje ropnia, w zależności od jego lokalizacji. W 80% przypadków mamy do czynienia z ropniem przednio-górnym, gdy jama ropnia uwypukla podniebienie w obrębie łuku podniebienno-językowego, a sam migdałek przemieszcza się ku dołowi i tyłowi. Pozostała część to ropnie tylno-górne, które wypychają migdałek do dołu i do przodu, a także ropnie dolno-boczne, które przemieszczają migdałek ku górze i przyśrodkowo.
Ropnie okołomigdałkowe – przyczyny
Bezpośrednią przyczyną ropni okołomigdałkowych jest najczęściej stan zapalny tkanek miękkich gardła – zazwyczaj problem stanowi powikłanie anginy wywołanej paciorkowcami Streptococcus pyogenes. Ropień tworzy się w wyniku gromadzenia treści ropnej w obrębie przestrzeni pomiędzy torebką migdałka, a powięzią pokrywającą mięśnie bocznej ściany gardła. Rzadziej czynnikiem sprawczym są bakterie Fusobacterium necrophorum oraz inne paciorkowce.
Diagnostyka ropni okołomigdałkowych
Diagnostykę ropni okołomigdałkowych ustala się najczęściej na podstawie wywiadu i oceny objawów zgłaszanych przez pacjenta. Uzupełniająco lekarz może zalecić pobranie materiału biologicznego, celem trafniejszego doboru antybiotyków, jak również badania krwi, takie jak morfologia krwi, aby ocenić stan zapalny i infekcję. W niektórych przypadkach lekarz może zlecić badania obrazowe (USG, tomografia komputerowa), aby potwierdzić obecność ropnia i ocenić jego rozmiar oraz lokalizację.
Ropnie okołomigdałkowe – leczenie
Złotym standardem leczenia ropni okołomigdałkowych jest połączenie antybiotykoterapii z postępowaniem chirurgicznym. W pierwszej kolejności lekarz przystępuje do usunięcia patologicznych zmian, zaopatrując pacjenta antybiotykowo, aby jednocześnie skutecznie zwalczać przyczynę infekcji. Zabieg najczęściej odbywa się w znieczuleniu ogólnym ze względu na lokalizacje zmiany. Jedynie w określonych przypadkach wykonuje się tonsillektomię z ewakuacją ropnia.
Dlaczego warto usunąć ropnie okołomigdałkowe?
Nieleczony ropień okołomigdałkowy stanowi wręcz zagrożenie życia pacjenta. Powiększając się, może doprowadzić do niedrożności dróg oddechowych. Z kolei przebijając się do głębszych przestrzeni szyi, może wywołać:
- ropowicę szyjną;
- ropień przestrzeni przygardłowej;
- zakrzepicę żyły szyjnej wewnętrznej;
- erozję ściany tętnicy szyjnej wewnętrznej;
- ropne zapalenie przyusznicy;
- zapalenie zatoki jamistej.
Odpowiednio dobrane i przeprowadzone leczenie chroni większość pacjentów przed rozwinięciem się powikłań.
Polecane produkty:
|
Kolagen naturalny
Kolagen do picia to naturalny produkt z opatentowaną formułą Peptiplus® hydrolizowanego kolagenu. Dzięki temu jest bardzo wysokiej wchłanialności. Wzmacnia zęby, kości, ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Waśniewski F., Bursy M., Skulimowski B., Dąbrowski P., Ropień okołomigdałkowy o rzadkiej etiologii Streptococcus anginosus – opis przypadku, Postępy w Chirurgii Głowy i Szyi 2023; 2: 37–40.
- Wasilewska A., Zawadzka-Głos L., Analiza kliniczna pacjentów z ropniem okołomigdałkowym w materiale Kliniki Otolaryngologii Dziecięcej WUM w 2016 roku, Nowa Pediatr 2017; 21(1): 3-8.
