Pulpopatia to ogólna nazwa obejmująca choroby miazgi. Przebiegają one najczęściej z silnymi dolegliwościami bólowymi i wymagają natychmiastowego leczenia stomatologicznego. Zapalenia miazgi dzielimy na ostre oraz przewlekłe.
Klasyfikacja pulpopatii
Istnieje wiele klasyfikacji stanów zapalnych miazgi. Od wielu lat jedną z często wykorzystywanych w medycynie klasyfikacji jest podział pulpopatii na 4 kategorie:
- I – bezobjawowe zapalenia, miazga bez klinicznych objawów chorobowych, przypadkowo obnażona lub znajdująca się w pobliżu dna głębokiego ubytku próchnicowego – leczy się ją metodą przykrycia;
- II – odwracalne zapalenia, miazga z klinicznymi objawami, ale słabo zaznaczonymi – leczy się ją metodą przykrycia lub amputacji przyżyciowej;
- III – nieodwracalne zapalenia, miazga chora – stosuje się leczenie metodą ekstyrpacji;
- IV – miazga martwa – wskazanie do antyseptycznego leczenia kanałowego.
Obecnie jednak najprostszy i najczęściej stosowany podział obejmuje 3 zasadnicze grupy:
- zapalenia odwracalne;
- zapalenia nieodwracalne;
- martwice miazgi.
Na tej podstawie można dobrać optymalne dla danego przypadku leczenie.
Zapalenia odwracalne
Pulpopatia odwracalna obejmuje żywą miazgę, powodując jej przekrwienie lub stany zapalne w początkowym, lekkim stadium. Pacjent nie zgłasza wyraźnych objawów klinicznych, mogą jednak pojawić się krótkie, samoistne bóle. Leczenie odwracalnych pulpopatii opiera się na pośrednim lub bezpośrednim przykryciu. Jak wskazuje nazwa, stomatolog jest w stanie wyleczyć chorego zęba.
Zapalenia nieodwracalne
W tym przypadku miazga zęba znajduje się w zaawansowanym stanie zapalnym z ogniskami martwicy. Występuje pulsujące, ćmiące bóle, które pojawiają się zazwyczaj w nocy. Podczas badania stomatologicznego stwierdza się często głębokie ubytki próchnicowe i wysięki, a reakcja miazgi na różne bodźce jest nieprawidłowa. Leczenie obejmuje wyłuszczenie miazgi w znieczuleniu, czyli leczenie kanałowe.
Martwica miazgi
Podczas martwicy miazgi nie stwierdza się żadnych objawów bólowych, ponieważ tkanka jest już odnerwiona. Widać głębokie ubytki próchnicowe, a ząb traci swoją fizjologiczną barwę. Dzieje się tak, ponieważ miazga znajduje się już w stanie rozpadu zgorzelinowego. Leczenie w przypadku martwicy miazgi polega na antyseptycznym leczeniu kanałowym. W razie konieczności należy wykonać ekstrakcję zęba.
Z czego wynika pulpopatia?
Przyczyn pulpopatii może być wiele. Najczęściej wyróżnia się jednak:
- nieprawidłową higienę jamy ustnej;
- działanie cytotoksyczne bakterii;
- pęknięcia szkliwa i zębiny, np. wskutek urazu czy zbyt mocnego szczotkowania zębów;
- urazowe obnażenia lub zranienia miazgi;
- erozję, abrazję, atrycję.
Często wspomina się również o małych, powtarzających się urazach lub nawykach, np. przygryzaniu końcówki ołówka czy zaciskaniu zębów. Patologiczne zaciskanie zębów zwykle ma miejsce przy bruksizmie lub zaburzeniach czynności stawów skroniowo-żuchwowych. Znacznie rzadziej zdarzają się pulpopatie wskutek napromieniowanie w celach terapeutycznych (leczenie onkologiczne).
Polecane produkty:
|
Kolagen naturalny
Kolagen do picia to naturalny produkt z opatentowaną formułą Peptiplus® hydrolizowanego kolagenu. Dzięki temu jest bardzo wysokiej wchłanialności ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Arabska-Przedpełska B., Endodoncja – morfologia, diagnostyka, leczenie, Wydawnictwo MTP, Warszawa 2004.
- Walton R., Torabinejad M., Endodoncja, Wydawnictwo Urban&Partner, Wrocław 2010.
- Chong B., Endodoncja w praktyce klinicznej Harty-ego, Wydawnictwo Urban&Partner, Wrocław 2013.
