Zanik kości szczęki

Spis treści

Zanik kości szczęki ma miejsce po usunięciu lub utracie zębów naturalnych. Jest zjawiskiem fizjologicznym, którego nie da się odwrócić, można mu jednak zapobiegać. Tutaj z pomocą przychodzi protetyka stomatologiczna z szeroką ofertą implantów i uzupełnienia protetycznego. Jeśli zanik kości szczęki dotyczy większego obszaru kości, widoczne wpływa na estetykę i owal twarzy.

Zanik kości szczęki

Zanik kości szczęki – przyczyny

Najczęstszą przyczyną zaniku kości szczęki jest utrata jednego zęba bądź kilku zębów. Powoduje to atrofię kości otaczającej utracone zęby, czyli procesy zanikowe. Dzieje się tak, ponieważ kość pozbawiona obciążenia mechanicznego w postaci zębów nie bierze udziału w fizjologicznych czynnościach, takich jak gryzienie czy przeżuwanie kęsów pokarmowych. Opisując sytuację innymi słowami – utrata zęba powoduje destabilizację sił panujących w jamie ustnej, co uniemożliwia właściwe obciążanie tkanki kostnej. Dochodzi do jej stopniowej degeneracji. Zanik kości następuje bardzo szybko – w ciągu kilku dni po ekstrakcji lub utracie zęba następuje osłabienie kości, a w ciągu 1,5-2 miesięcy następuje zanik aż 60% kości.

Objawy zaniku kości szczęki

Utrata większej ilości zębów powoduje automatycznie zanik większego obszaru kości szczęki. Co za tym idzie, policzki tracą swoje naturalne podparcie. Zaczynają pojawiać się zmarszczki i bruzdy, a w niektórych przypadkach wręcz tzw. profil starczy, charakterystyczny dla osób w wieku podeszłym. Może nastąpić zmiana kształtu żuchwy lub szczęki, zwłaszcza w kontekście ich szerokości. Dodatkowymi objawami zaniku kości szczęki są:

Samo zjawisko zanikania kości nie jest bolesne, nie powoduje żadnych dolegliwości czy dyskomfortu, który można poczuć.

Jak leczyć zanik kości szczęki?

Jedynym sposobem, aby powstrzymać zanik kości szczęki (lub żuchwy) po utracie zęba jest wszczepienie implantu, a następnie dopasowanie do niego uzupełnienia protetycznego. Implant jest kilkumilimetrowym elementem wykonanym z tytanu – materiału całkowicie biokompatybilnego z tkankami jamy ustnej, dzięki czemu praktycznie nie dochodzi do odrzucenia wszczepu. Gdy zanik kości już wystąpi, przez wszczepieniem implantu konieczna bywa „odbudowa” utraconej tkanki kostnej, czego można dokonać na 3 sposoby:

  • podniesienie dna zatoki;
  • przeszczep kości;
  • sterowana regeneracja kości.

Każda metoda zawsze dobierana jest indywidualnie do pacjenta. Po przywróceniu odpowiednich warunków, wszczepia się wspomniany implant, co jest całkowicie bezbolesne. Czynność wykonuje się w znieczuleniu miejscowym, a dolegliwości pojawiające się po jego ustąpieniu przypominają ekstrakcję zęba mądrości. Wszczepienie implantu wraz z uzupełnieniem protetycznym (korona, most) obejmuje kilka wizyt.

Podniesienie dna zatoki

Gdy doszło do utraty zębów lokalizujących się w rzucie pionowym oczu, powszechnym zjawiskiem jest powiększenie zatoki szczękowej, która rozszerza się w miejsce wcześniejszych korzeni zębów. Aby odbudować naturalną wielkość zatoki należy wykonać specjalny otwór, a następnie z wyjątkową precyzją wymodelować błonę zatoki szczękowej. Stomatolog dąży do tego, aby zatoka przyjęła swój pierwotny kształt. W wydrążonym otworze umieszcza się następnie substytut kości, w którym można stabilnie zamocować implant.

Przeszczep kości

Decydując się na przeszczep kości należy mieć na uwadze, że do jego wykonania potrzebne będzie pobranie fragmentu kostnego z innego miejsca w ciele pacjenta. Przy małych ubytkach pobiera się ją z jamy ustnej, a przy większych – z talerza kości biodrowej. Fragment kostny zostaje następnie zamocowany przy użyciu specjalnych śrubek do zanikającego fragmentu szczęki. Gojenie się i zrastania obu tkanek trwa około pół roku i dopiero po upływie tego czasu można wszczepić implant.

Sterowana regeneracja kości

Metoda ta polega na umieszczeniu w miejscu zaniku kostnego materiału kościozastępczego, a następnie pokryciu go specjalną błoną zaporową. Jej zadaniem jest przede wszystkim ochrona regenerowanego obszaru przed wrastaniem tkanek miękkich. Sterowana regeneracja kości trwa do kilku miesięcy, a rezultatem staje się zregenerowana tkanka własna pacjenta, będąca bezpiecznym oraz stabilnym nośnikiem dla implantów.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Dziadek H., Chirurgia stomatologiczna i szczękowo-twarzowa. Repetytorium, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2018.
  2. Spiechowicz E., Protetyka stomatologiczna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2013.
  3. Krasny K., Krasny M., Odbudowa ubytku kości części zębodołowej żuchwy bloczkiem kostnym allogennym, Magazyn Stomatologiczny, 4/2017.
Kategorie
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Aktualności

Najpopularniejsze w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *