Retrogenia (inaczej tułożuchwie) to jedna z popularnych wad zgryzu, którą na ogół rozpoznaje się już w dzieciństwie. Polega na patologicznych zmianach w budowie kości, wskutek czego dochodzi do zahamowania doprzedniego wzrostu żuchwy. Skrócony trzon kości przechyla się w kierunku tylnym. Wada zawsze wymaga leczenia.
Przyczyny retrogenii
Retrogenia może mieć wiele przyczyn, dlatego nie zawsze łatwo jest je ustalić. Do najczęstszych zaliczamy między innymi:
- krzywicę;
- niedobór witaminy D u dzieci, zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej;
- zaburzenia rozwojowe, wrodzone wady genetyczne;
- wady wymowy;
- nieprawidłowe układanie główki podczas snu;
- ssanie palca lub smoczka;
- obgryzanie paznokci lub przygryzanie kredek;
- artropatia stawów skroniowo-żuchwowych, wszelkie inne zaburzenia w obrębie tych stawów;
- wczesna utrata dolnych zębów siecznych.
Tyłożuchwie (wraz z innymi charakterystycznymi wadami) jest typowym objawem zespołu Pataua. Warto wspomnieć, że wyróżniamy 2 rodzaje retrogenii – czynnościową i morfologiczną. Czynnościowa ma miejsce wtedy, gdy za cofnięcie żuchwy odpowiadają zbyt silne, napięte mięśnie twarzoczaszki. Z kolei morfologiczna wynika z zaburzeń wzrostu żuchwy i jest znacznie trudniejsza w leczeniu.
Jak objawia się retrogenia?
Retrogenię można bez problemu zauważyć gołym okiem, ponieważ w jej przebiegu typowe są:
- cofnięcie bródki do tyłu;
- spłaszczenie brody;
- powiększenie kąta żuchwy;
- wychylenie górnych i dolnych zębów siecznych;
- zgryz otwarty (w niektórych przypadkach).
Wskutek zaburzeń rozwoju żuchwy dochodzi więc do widocznych zmian w rysach i kształcie twarzy. W niektórych przypadkach (konkretnie w zależności od dokładnej przyczyny retrogenii) zauważa się zaburzenia ruchomości w obrębie stawów skroniowo-żuchwowych. To z kolei może przyczyniać się do wzmożonego napięcia mięśni żwaczy, częstych szumów usznych, bólów głowy czy problemów z zębami (np. bruksizm).
Retrogenia – leczenie
Leczenie tyłożuchwia najczęściej polega na założeniu odpowiednio dobranego aparatu ortodontycznego. Stanowi ona wstęp do dalszego leczenia. Nie można ograniczać się wyłącznie do ortodoncji, ponieważ nie wpływa ona na zmianę rysów twarzy. Jedynie przygotowuje tkanki do dalszych czynności terapeutycznych. Za najskuteczniejsza metodę uznaje się osteotomię żuchwy. Warto zatem zawsze mieć kontakt z dobrym chirurgiem szczękowym. W wielu przypadkach poleca się również konsultację z fizjoterapeutą stomatologicznym, jako dopełnienie całości leczenia. Wówczas efekty będą widoczne i przede wszystkim trwałe. Dodatkowo w zależności od potrzeb dziecka należy umówić się na wizytę do logopedy.
Polecane produkty:
|
Naturalny koenzym Q10
Koenzym Q10 bioalgi to naturalny produkt, uzupełniający niedobory tej ważnej dla organizmu substancji. Jest to czysty izomer trans, taki sam jak występuje w ciele człowieka. Dzięki temu posiada bardzo wysoką biodostępność (wchłanialność) ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Melkowski T., Emerich K., Adamowicz-Klepalska B., Stan układu mięśniowo-stawowego narządu żucia u dzieci i młodzieży chorych na młodzieńcze przewlekłe zapalenie stawów, Annales Academiae Medicae Gedanensis, 35/2005.
- Burghard M., Brożek-Mądry E., Krzeski A., Obturacyjne zaburzenia oddychania w czasie snu – postępowanie wielospecjalistyczne, ze szczególnym uwzględnieniem roli ortodonty, Forum Ortodontyczne, 1/2019.
- Kulewicz M., Wzrost i rozwój twarzoczaszki, Lato 2002.
