Systemy oznaczania zębów to wygodny i praktyczny schemat opracowany już wiele lat temu, aby lekarze, dentyści, higieniści stomatologiczni i technicy dentystyczni na całym świecie mogli się sprawnie porozumieć. Dzięki zastosowaniu takiej numeracji po krótkim oznaczeniu można stwierdzić, który ząb jest opisywany. Usprawnia to proces leczenia stomatologicznego.
Najstarsze systemy oznaczania zębów
Najstarszy system oznaczania zębów opracowano już w 1861 roku we Wiedniu. Wówczas zęby stałe oznaczono cyframi 1-8, zaczynając od zęba siecznego przyśrodkowego i kierując się do zewnętrznej części łuku zębowego. Aby wskazać kwadrant, w którym ząb znajduje się przy odpowiedniej liczbie, stosowano kreski poziome (oddzielały zęby górne i dolne) i pionowe (oddzielały zęby lewe i prawe). Natomiast do oznaczania zębów mlecznych stosowano cyfry rzymskie I-V oraz litery A-E. Co ciekawe, ten system oznaczania zębów do dziś funkcjonuje w niektórych obszarach Japonii.
W 1870 roku stworzono inną klasyfikację, w której litery odnosiły się do poszczególnych rodzajów zębów:
- I – zęby sieczne (siekacze);
- C – kły;
- P – zęby przedtrzonowe;
- M – zęby trzonowe.
W tej klasyfikacji stosowano również cyfry: 1 dla kłów, 1-2 dla siekaczy i przedtrzonowców oraz 1-3 dla trzonowców. Tym samym oznaczenie P2 odnosiło się do drugich zębów przedtrzonowych, M3 dla ostatnich trzonowców i analogicznie. Jeśli cyfra znajdowała się przed literą, oznaczenie dotyczyło zęba w szczęce, jeśli zaś za literą, dotyczyło zęba w żuchwie.
7 lat później stworzono kolejną numerację zębów w Kopenhadze. Haderup zaproponował system, który pomijał umieszczenie symboli kątowych przy cyfrach i dodał znak plusa (dla zębów szczęki) i minusa (dla zębów żuchwy). Zęby mleczne oznaczano natomiast poprzez dodanie litery „O” do schematu.
System uniwersalny oznaczania zębów
Aby opis zębów w łukach zębowych był jednolity na całym świecie, stworzono tzw. system uniwersalny, czyli amerykański. Zgodnie z jego założeniem, zębom stałym przypisuje się liczby od 1 do 32 zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Numerację rozpoczyna się od trzeciego zęba trzonowego po prawej stronie szczęki (ma więc numer 1), po czym biegnie wzdłuż łuku zębowego do lewego trzeciego zęba trzonowego po lewej stronie szczęki (ma więc numer 16). Zęby mleczne oznacza się zgodnie z tą samą zasadą, jednak z wykorzystaniem liter od A do T.
System Międzynarodowy FDI
W Polsce obowiązuje numeracja zębów według Systemu Międzynarodowego FDI, który stworzono w 1970 roku. To przejrzysty, dwucyfrowy schemat bez dodatkowych znaków lub symboli, przez co jest niezwykle prosty w zastosowaniu. Pierwsza cyfra określa 1 z 4 kwadrantów jamy ustnej, rozpoczynając od prawej strony szczęki i postępując zgodnie z ruchem wskazówek zegara:
- 1 – górny prawy;
- 2 – górny lewy;
- 3 – dolny lewy;
- 4 – dolny prawy.
Dla zębów mlecznych stosuje się cyfry od 5 do 8. Z kolei druga cyfra w schemacie odnosi się do poszczególnego zęba (od 1 do 8). Przykładowo oznaczenie 11 dotyczy prawej jedynki w szczęce, zaś 33 lewego kła w żuchwie.
Polecane produkty:
|
Kolagen naturalny
Kolagen do picia to naturalny produkt z opatentowaną formułą Peptiplus® hydrolizowanego kolagenu. Dzięki temu jest bardzo wysokiej wchłanialności ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Piątowska D., Stomatologia zachowawcza, Wydawnictwo Dentonet, Łódź 2010.
- Swift E., Heymann H., Robertson T., Stomatologia zachowawcza, Wydawnictwo Czelej, Lublin 2009.
- Rucińska-Kulesz E., Komunikat dot. Oznaczania zębów i obszarów jamy ustnej w Pakiecie Świadczeniodawcy, NFZ.
