Sączenie krwi po wyrwaniu zęba jest zjawiskiem naturalnym związanym z urazem zęba. Organizm nie odróżnia zabiegu od urazu, dlatego traktuje go jak uszkodzenie dziąseł i sąsiadujących tkanek miękkich. Krwawienie jest fizjologiczne, jednak w krótkim czasie uruchamia kaskadę czynników krzepnięcia krwi, tworząc w miejscu ekstrakcji skrzep, którego nie należy wypłukiwać.
Sączenie krwi po wyrwaniu zęba – objawy
Sączenie krwi po wyrwaniu zęba to naturalna reakcja organizmu na uraz. Po ekstrakcji zęba w jego miejscu (a dokładnie w dziąśle wyrostka zębodołowego) tworzy się skrzep krwi, który chroni ranę i wspomaga gojenie. Jest wręcz zjawiskiem pożądanym, ponieważ stymuluje procesy gojenia. Podłożem sączenia się krwi po wyrwaniu zęba jest mikrouszkodzenie naczyń, gdyż podczas zabiegu dochodzi do przerwania drobnych naczyń krwionośnych, które mogą sączyć się jeszcze przez kilka godzin. Innymi słowy, lekkie sączenie krwi po wyrwaniu zęba, trwające kilka godzin, jest całkowitą normą i nie powinno wzbudzać niepokoju. Co więcej, nawet do 24-48 godzin może pojawiać się niewielka ilość krwi zmieszanej ze śliną.
Kiedy natomiast należy zacząć się martwić? Przede wszystkim wtedy, gdy sączenie krwi utrzymuje się przez kilka dni, ale także wtedy, gdy towarzyszą temu dolegliwości takie jak:
- bardzo silny pulsujący ból po ekstrakcji zęba i zejściu znieczulenia miejscowego;
- ból głowy;
- szczękościsk;
- promieniowanie w stronę żuchwy;
- krwawienie pulsujące;
- narastający obrzęk dziąsła i/lub policzka po stronie wyrwanego zęba.
W razie jakichkolwiek pytań czy wątpliwości również zawsze warto skonsultować się ponownie ze swoim stomatologiem.
Sączenie krwi po wyrwaniu zęba – domowe sposoby
Podstawowe metody domowe w przypadku sączenia krwi po ekstrakcji zęba to:
- przygryzienie jałowego gazika przez 20-30 minut, aby wspomóc tworzenie skrzepu;
- unikanie płukania ust i ssania rany w pierwszych godzinach po ekstrakcji zęba;
- unikanie spożywania gorących potraw oraz picia alkoholu – mogą rozpuścić skrzep;
- odpoczynek z głową lekko uniesioną – zmniejsza to ciśnienie krwi w miejscu rany;
- zimne okłady przykładane do policzka po stronie wyrwanego zęba;
- nie należy dotykać rany językiem, czy palcami – wówczas pojawia się ryzyko infekcji i uszkodzenia skrzepu.
Kluczowe po zabiegu jest utrzymanie skrzepu, m.in. przez ucisk gazikiem, chłodzenie i ostrożność w okolicy rany. Gdy mimo tego krwawienie się utrzymuje lub nasila, warto skonsultować się ze stomatologiem.
Sączenie krwi po wyrwaniu zęba – leczenie
Jeśli krwawienie rany poekstrakcyjnej nie ustaje, stomatolog może założyć dodatkowy ucisk lub szwy w miejscu ekstrakcji, zastosować środki hemostatyczne (np. specjalne gąbki lub preparaty wspomagające krzepnięcie), jak również powinien skontrolować ranę pod kątem infekcji lub zaburzeń krzepnięcia krwi. Musi też upewnić się, że nie doszło do rozwoju tzw. suchego zębodołu (bolesne powikłanie po wyrwaniu zęba, które powstaje, gdy skrzep krwi w miejscu ekstrakcji nie utworzy się lub ulegnie rozpadowi). Objawia się silnym bólem, nieprzyjemnym zapachem z ust i odsłonięciem kości. Dotyczy około 4% pacjentów, a pojawia się częściej po usunięciu dolnych zębów mądrości.
Wizyta u stomatologa jest konieczna, ponieważ domowe sposoby nie wystarczą, by pozbyć się suchego zębodołu. Leczenie polega na profesjonalnym oczyszczeniu zębodołu, usunięciu martwych tkanek i bakterii, a także założeniu opatrunków leczniczych, na przykład z pastą przeciwzapalną i przeciwbólową, które łagodzą ból i wspomagają gojenie.
Polecane produkty:
|
Kolagen naturalny bioalgi
Kolagen do picia to naturalny produkt z opatentowaną formułą Peptiplus® hydrolizowanego kolagenu. Dzięki temu jest bardzo wysokiej wchłanialności. Wzmacnia zęby, kości, ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Preiskorn M., Trykowski J., Żmuda S., Pogorzelski C., Leczenie suchego zębodołu z zastosowaniem pola elektromagnetycznego, Stomatologia Współczesna, 2/2001.
- Janas A., Grzesiak-Janas G., Sikorska I. Własne obserwacje w leczeniu suchego zębodołu lekiem izopatycznym Notakehl D5, Dental and Medical Problems, 3/2005.
- Pasternak M., Woroń J., Postępowanie w bólu poekstrakcyjnym, Ból, 1/2020.
