Sinienie zęba mlecznego, podobnie jak może to mieć miejsce w przypadku zębów stałych, jest przeważnie objawem martwej miazgi zęba, która w warunkach prawidłowych jest silnie unerwiona i unaczyniona. Kiedy obumiera, nie powoduje żadnych dolegliwości bólowych czy dyskomfortu. Jeśli jednak stan zapalny, który był tego przyczyną, rozprzestrzenia się na tkanki okoliczne, stanowi zagrożenie dla pozostałych zębów.
Sinienie zęba mlecznego – przyczyny
Najczęstszą, bezpośrednią przyczyną sinienia zęba mlecznego jest martwica miazgi, do której może dojść np. w przebiegu próchnicy. Demineralizacja szkliwa przez bakterie próchnicze powoduje powstawanie głębokich ubytków, które docierają do zębiny, a następnie do miazgi. Próchnica przeważnie wynika z długotrwałego zaniedbywania higieny jamy ustnej, jedzenia dużej ilości słodyczy oraz błędów w szczotkowaniu zębów. Zanim ząb obumrze, mija wiele miesięcy. Dlatego sinienie zęba mlecznego przeważnie jest konsekwencją nie tylko zaniedbania zębów dziecka, ale i bagatelizowania pojawiających się zmian próchnicowych. Do grona innych przyczyn sinienia zęba mlecznego, niezwiązanych z próchnicą, zalicza się m.in.:
- zębiniaki – forma zwyrodnienia miazgi występująca pod postacią zwapnionych złogów soli mineralnych. Najczęściej dotykają zęby trzonowe, zęby sieczne dolne, zęby jeszcze niewyrżnięte, a także zęby zatrzymane;
- silne urazy mechaniczne – mocne uderzenie zęba, w przebiegu którego dochodzi do uszkodzenia korzeni zębowych lub korony zębów, może skutkować zmianą zabarwienia zęba;
- przyjmowanie niektórych leków.
W przypadku zębów stałych najczęstszą przyczyną sinienia zęba jest błędnie przeprowadzony zabieg endodontyczny, czyli leczenie kanałowe. Może to dotyczyć niedokładnego wypełnienia lub oczyszczenia ubytku. Zdarza się jednak, że sinienie pojawia się również przy prawidłowo wykonanym zabiegu. Wówczas do grona przyczyn zalicza się krwawienie wewnętrzne miazgi zębowej, do czego może dojść wskutek stanu zapalnego, urazu czy zastosowanych przez Endodontę środków chemicznych.
Sinienie zęba mlecznego – objawy
Martwa miazga zębowa nie daje żadnych objawów, dlatego siny ząb mleczny nie będzie bolał czy sprawiał dyskomfortu. Co więcej, staje się całkowicie niewrażliwy na bodźce, np. niskie i wysokie temperatury czy dotyk. Nadwrażliwość może wystąpić jednak w tkankach okolicznych, np. w dziąsłach. Sinienie zęba mlecznego sprawia również, że traci on swój naturalny połysk. Przyczyną jest krew zatrzymana w jego wnętrzu.
Jeśli sinieniu zęba mlecznego towarzyszy ból, prawdopodobnie część miazgi jeszcze żyje i toczy się w niej stan zapalny. Złotym standardem postępowania w takiej sytuacji jest leczenie endodontyczne. Każdy przypadek sinienia zęba mlecznego należy skonsultować ze stomatologiem, pamiętając, że nieleczone zęby mleczne bezpośrednio przekładają się na zdrowie zębów stałych, które będą wyrzynać się w przyszłości.
Diagnostyka sinienia zęba mlecznego
Przy sinieniu zęba mlecznego wykonuje się standardowe badanie stomatologiczne, oceniające wrażliwość zębów na bodźce, obecność próchnicy oraz kondycję dziąseł. Dodatkowo wykonuje się badanie RTG, na podstawie którego lekarz podejmuje decyzję o optymalnym sposobie leczenia. W przypadku zębów stałych można jednak dodatkowo wykonać test żywotności miazgi. Badanie opiera się na wykorzystaniu jej elektropobudliwości miazgi zębowej. Pozwala ono na określenie, czy miazga danego zęba jest żywa, czy też tylko występuje zapalenie miazgi zęba. Wykorzystuje się w tym celu dwie elektrody, przez które przepływa prąd o określonych parametrach.
Sinienie zęba mlecznego – leczenie
Tradycyjnym postępowaniem przy sinieniu zęba mlecznego wskutek stanu zapalnego miazgi jest zatrucie zęba i założenie opatrunku na kilka dni lub tygodni. Obecnie leczenie kanałowe przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym i usuwa pozostałości żywej miazgi wraz z miazgą obumarłą. Leczenie kanałowe jest konieczne także w przypadku urazowego odsłonięcia miazgi, np. gdy w wyniku upadku dziecko ułamało ząb, a linia złamania sięga miazgi.
Jeśli przyczyną sinienia zęba mlecznego była próchnica, należy wdrożyć leczenie przyczynowe. Przy próchnicy zaawansowanej przebiegającej z dużymi ubytkami metoda leczenia dobierana jest indywidualnie. Najczęściej polega ona na usunięciu mechanicznie chorych tkanek i wypełnienie zęba plombą. Ostatecznością jest konieczność ekstrakcji zęba, jeśli niemożliwe staje się ocalenie go innymi metodami.
Polecane produkty:
|
Kolagen naturalny
Kolagen do picia to naturalny produkt z opatentowaną formułą Peptiplus® hydrolizowanego kolagenu. Dzięki temu jest bardzo wysokiej wchłanialności ... Zobacz więcej... |
Bibliografia
- Jańczuk Z., Stomatologia zachowawcza, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2004.
- Olczak-Kowalczyk D., Szczepańska J., Kaczmarek U., Współczesna stomatologia wieku rozwojowego, Wydawnictwo Med Tour Press, Otwock 2017.
