Ropień podśluzówkowy

Spis treści

Ropień podśluzówkowy to stan zapalny obejmujący tkanki okołowierzchołkowe zęba, stanowiący ostatnią fazę ostrego ropnego zapalenia tkanek okołowierzchołkowych. Wymaga pilnego leczenia, którego istotą jest ewakuacja treści ropnej w znieczuleniu miejscowym i antybiotykoterapia. Obecność ropnia podśluzówkowego wiąże się z licznymi, nieprzyjemnymi objawami.

Ropień podśluzówkowy

Rodzaje ropni zębowych

Ze względu na nasilenie objawów choroby wyróżnia się 3 podstawowe rodzaje ropni zębowych:

  • ropień okołowierzchołkowy – I stadium, w którym patologiczna zmiana umiejscawia się tuż przy wierzchołku korzenia zęba. Pacjentowi towarzyszy uczucie wysokiego ciśnienia, wręcz rozsadzania zęba. Ból jest silny i pulsujący, może nawet promieniować do szyi i szczęki;
  • ropień podokostnowy – najostrzejsze stadium choroby, powstające w momencie, gdy treść ropna przenika do kości wyrostka zębodołowego. Konsekwencją jest odwarstwienie okostnej. Wyżej opisanym dolegliwościom bólowym nierzadko towarzyszy gorączka lub stan podgorączkowy;
  • ropień podśluzówkowy – ostatnia faza choroby, powstająca w momencie, gdy treść ropna przeniknie już pod błonę śluzową jamy ustnej. Może dojść do samoistnego uwolnienia ropnia do jamy ustnej, co odczuwa się jako gorzki posmak w ustach i nieprzyjemny zapach z ust.

Warto bliżej poznać charakterystykę ropni podśluzówkowych, ponieważ stanowią poważny problem współczesnej stomatologii.

Ropień podśluzówkowy – przyczyny

Mianem ropnia nazywa się ograniczony zbiornik powstały w konsekwencji uszkodzenia i zniszczenia okolicznych tkanek. W przypadku zęba ropień jest efektem obumarcia zawartości kanału korzeniowego, także nerwów i naczyń krwionośnych. Jego wnętrze wypełnia ropa – gęsty płyn zawierający m.in. bakterie. Co zatem prowadzi do rozwoju ropnia? Może do tego dojść przy nieleczonej próchnicy, która obejmuje coraz głębsze tkanki zęba, docierając aż do jego kanału korzeniowego. Inną przyczyną jest zapalenie przyzębia czy złamanie korony zęba. Wszystko to może doprowadzić do ropnego zapalenia tkanek okołowierzchołkowych (za co zwykle odpowiadają bakterie: Streptococcus, Fusobacterium, Parvimonas, Porphyromonas, Dialister, Prevotella, i Treponema). Ryzyko ropnego zapalenia tkanek okołowierzchołkowych zwiększa się przy braku higieny jamy ustnej. Ropień podśluzówkowy jest ostatnią fazą ropnego zapalenia tkanek okołowierzchołkowych.

Ropień podśluzówkowy – objawy

Objawami charakterystycznymi dla ropnia podśluzówkowego są:

  • obrzęk tkanek miękkich jamy ustnej;
  • gorączka;
  • dreszcze;
  • osłabienie organizmu;
  • nieprzyjemny zapach z ust;
  • gorzki posmak w ustach, gdy dojdzie do ewakuacji ropnej treści;
  • silny ból w miejscu ropnia.

Może dojść do przebicia niektórych struktur przez rosnącego ropnia. Jeśli ma to miejsce w szczęce, ropień może stworzyć przetokę przez policzek, zaś jeśli ma to miejsce w żuchwie, przebicie ropnia następuje do przedsionka jamy ustnej. Należy wiedzieć, że ropnie podśluzówkowe najczęściej dotyczą II i III zęba trzonowego żuchwy, nie występują natomiast w okolicy podniebienia, ponieważ nie występuje tu warstwa podśluzowa błony śluzowej.

Ropień podśluzówkowy – diagnostyka

Zwykle nie ma trudności diagnostycznych przy rozpoznaniu ropnia podśluzówkowego. Zaleca się wykonanie badania RTG oraz badań laboratoryjnych: CRP, OB, morfologii. Lekarz może zaobserwować także nieco powiększone węzły chłonne szyi. Objawy zgłaszane przez pacjenta także pomagają w identyfikacji schorzenia.

Ropień podśluzówkowy – leczenie

Jedynym skutecznym sposobem na pozbycie się ropnia podśluzówkowego jest jego chirurgiczna ewakuacja w znieczuleniu miejscowym. W tym celu lekarz nacina ropień i usuwa z niego ropę, a niekiedy pozbywa się dodatkowo wierzchołka korzenia. Konieczne jest leczenie endodontyczne zęba, który doprowadził do rozwoju ropnia. Jeśli nie ma możliwości leczenia kanałowego, należy przeprowadzić ekstrakcję zęba (usunięcie). Na koniec pacjent otrzymuje antybiotyki, jako że ropień podśluzówkowy był konsekwencją infekcji bakteryjnej. Pacjentowi zaleca się szczególną higienę jamy ustnej i przypomina o półrocznych zabiegach higienizacji zębów.



Polecane produkty:

Bibliografia

  1. Lewandowski B., Cubera T., Zapalenia zębopochodne twarzy i szyi w materiale Oddziału Chirurgii Szczękowo-Twarzowej Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w Rzeszowie – obserwacje 5-letnie, Dental and Medical Problems, 1/2010.
  2. Mueller H., Periodontologia, Wydawnictwo Urban&Partner, Wrocław 2017.
Kategorie
Centrum Fizjoterapeuty
Sklep Fizjoterapeuty
Oferty pracy

Aktualności

Najpopularniejsze w zdrowie

Zostań z nami

Polecane artykuły

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *